Rok Herberta

2018 Rok Herberta: Program obchodów roku Zbigniewa Herberta

W dniu 28 lipca 2018 roku minie dwadzieścia lat od śmierci Zbigniewa Herberta, jednego z najwybitniejszych poetów polskich i europejskich XX wieku. Z tej okazji Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu ogromnych zasług tego Artysty, postanawia oddać Mu hołd.

W epoce kryzysu wartości i głębokiego zwątpienia Zbigniew Herbert zawsze stał po stronie zasad: w sztuce – kanonu piękna, hierarchii i rzemiosła, w życiu – kodeksów etycznych, jasno odróżniających pojęcia dobra i zła. Był uosobieniem wierności – samemu sobie i słowu.

W swojej poezji wyrażał umiłowanie wolności, wiarę w godność jednostki i jej moralną siłę. Patriotyzm rozumiał jako miłość surową, wymagającą solidarności z poniżonymi i cierpliwej pracy nad przywracaniem pojęciom ich rzeczywistych znaczeń.

Przestrzegał: „Naród, który traci pamięć, traci sumienie”. A zatem „Należy [...] zrobić wszystko, by odbudować imponderabilia i autorytety. Ich brak bowiem to dla losów narodu śmiertelne zagrożenie”.

Wprowadził do polszczyzny wiele zdań budujących naszą wyobraźnię, z których najważniejsze brzmi: „Bądź wierny Idź”.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, głęboko przekonany o wyjątkowym znaczeniu Jego twórczości, ogłasza rok 2018 Rokiem Zbigniewa Herberta.

Zbigniew Herbert jest jednym z najważniejszych polskich autorów XX w., eseistą, dramatopisarzem i autorem słuchowisk. W latach 80. był jednym z głównych poetów związanych z polską opozycją antykomunistyczną

Od 1986 r. poeta mieszkał w Paryżu, gdzie m.in. współpracował z "Zeszytami Literackimi". Zbigniew Herbert od 1957 roku związany był ze środowiskiem „Kultury Paryskiej". W założonym przez Jerzego Giedroycia Instytucie Literackim opublikował w roku 1983 „Raport z oblężonego miasta". To obok „Pana Cogito” najbardziej znany i ceniony tom jego poezji.

Po powrocie do Polski w 1992 r. poświęcił się przede wszystkim pracy twórczej, a także działalności społecznej oraz komentowaniu wydarzeń politycznych. Mimo postępującej choroby, z wielkim wysiłkiem napisał i opublikował trzy tomy poezji: „Royigo" (1992), „Epilog Burzy" (1998), autorski wybór „89 wierszy" (1998) i tom esejów „Martwa natura z wędzidłem" (1993).

Nad zbiorem esejów „Labirynt nad morzem” i zbiorem esejów i szkiców „Król mrówek” Zbigniew Herbert pracował do ostatnich dni życia. Oba zbiory zostały wydane już po jego śmierci. W ostatnich latach życia poeta publikował swoje wiersze i teksty publicystyczne na łamach „Tygodnika Solidarność”.

Najsłynniejszymi pracami Herberta są następujące tomy poezji: "Struna światła" (1956), "Studium przedmiotu" (1961) i "Pan Cogito" (1974), a także książki eseistyczne: "Barbarzyńca w ogrodzie" (1962) i "Martwa natura z wędzidłem" (1993).

Poeta jest kawalerem Orderu Orła Białego, laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody im. Herdera, Nagrody Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego, Nagrody Jerozolimskiej i nagrody Złotego Mikrofonu.

Komentarze