Stanisław Barańczak słucha arcydzieł
„Stanisław Barańczak słucha arcydzieł” w RMF Classic
Drodzy Państwo, Już dzisiaj, poniedziałek 30 stycznia w programie "Między Słowami - magazyn o książkach" RMF Classic Ewa Stanek – Misiąg będzie mówiła o antologii tłumaczeń operowych Stanisława Barańczka. Gościem programu będzie Tomasz Cyz. Zapraszamy od 14.00. Natomiast 5 lutego w cyklu "Operowa niedziela" o 21.00 zostanie nadana opera "Dydona i Eneasz", której polski tekst znalazł się w "Stanisław Barańczak słucha arcydzieł". Prowadząca Jowita Dziedzic-Golec powróci do książki i - uwaga - będzie miała dla słuchaczy egzemplarz publikacji.
Tłumaczenia „muzyczne" Stanisława Barańczaka, obecnie opublikowane w jednym tomie, są świadectwem talentu i zarazem wierności własnemu manifestowi: to poezja świetna, bogata znaczeniami, kontekstami, obrazami. Nie tylko piękna, ale też wierna „dominantom semantycznym".
(...) Dla Barańczaka standardem tłumaczenia ma być (jako warunek konieczny, choć niewystarczający poprawności) zachowanie autonomicznej wartości poetyckiej przekładu. Inaczej mówiąc: tłumacz sam musi być wybitnym poetą w swoim emploi. I dopiero jeżeli „uznajemy przekład za utwór poetycki w autonomicznym sensie wybitny - a, wtedy możemy przejść do drugiego etapu oceny: zastanowienia się nad tym, jaką cenę w momencie odstępstw od powierzchniowej semantycznej »wierności« zapłacił tłumacz za osiągniętą przez siebie poetycką wybitność".
czytaj więcej »
Stanisław Barańczak słucha muzyki i słyszy poezję.
(...) Miłość muzyki i języka Muzyka i język pasują do siebie jak ręka i rękawiczka. Ale co tu jest ręką, a co rękawiczką? Na to pytanie nie mamy odpowiedzi. Wiemy tylko, że w tak bliskim związku nie współżyją żadne inne sztuki. Ryszard Wagner twierdził, że muzyka jest kobietą, a poezja mężczyzną (z ich związku, ma się rozumieć, miał się narodzić dramat muzyczny). Może właśnie, idąc tym erotycznym śladem, dowiemy się, skąd bierze się symbioza muzyki i poezji? Twierdzi Hannah Arendt, że prawdziwa miłość, w przeciwieństwie do romansu, jest czymś nader rzadkim.
czytaj więcej »
Stanisława Barańczaka słuch fenomenalny
(...) Barańczak, zdaniem wielu największy tłumacz literatury XX wieku, po Tadeuszu Boyu Żeleńskim, objawia w tych tłumaczeniach nie tylko słowną wirtuozerię, ale i „fenomenalny słuch muzyczny", o czym pisze w posłowiu Tomasz Cyz. Jego teksty do muzyki są z nią organicznie zharmonizowane; zgadza się ilość sylab, akcenty muzyczne, rytm, rym. Aż chce się „śpiewać słowami Barańczaka". Dlatego też po jego tłumaczenia sięgały sceny muzyczne, by przypomnieć tylko Operę Krakowską, która wystawiła jego „Podróż zimową"; poza Pieśnią V są to wiersze Barańczaka do muzyki Schuberta, acz inspirowane oryginałami Wilhelma Mullera.
czytaj więcej »
Muzyczne przygody poety
Na zakończenie amerykańskiej podróży znalazłem się w domu Barańczaków w Newtonville (...) To było tylko kilkadziesiąt godzin, ale takich, które zapamiętuje się na całe życie. Rozmowy o książkach i ludziach, sądy wnikliwe, często ostre. Oglądanie „Wałkoni" Felliniego, ulubionego filmu Staszka, i przegląd scen z rozmaitych ekranizacji Szekspira („Widziałeś Marlona Brando jako Marka Antoniusza przemawiającego do tłumu po śmierci Cezara? Nie spodziewałbyś się, że on potrafi tak grać!").
czytaj więcej »
Stanisław Barańczak słucha arcydzieł
Stanisław Barańczak
"Stanisław Barańczak słucha arcydzieł" przybliża stosunkowo mało znaną stronę dokonań translatorskich Barańczaka. Tym razem słowna wirtuozeria i językowy słuch absolutny tłumacza odkryją przed polskim odbiorcą libretta trzech oper: "Wesela Figara" i "Don Giovanniego" Mozarta oraz barokowej "Dydony i Eneasza" Purcella. Lektura przekładów jednego z najwybitniejszych polskich poetów XX wieku spełni wymagania każdego melomana, zaś bibliofilski sposób prezentacji tekstów uzupełnionych o grafiki Wojciecha Wołyńskiego nie zawiedzie żadnego czytelnika.
Cena detaliczna: 59.00 zł
Cena po rabacie: 50.00 zł
zobacz szczegóły »
