Już 26 września do księgarń trafi Krótka historia świata Ernsta H. Gombricha, autora bestselleru O sztuce. Gombrich w zaledwie czterdziestu krótkich rozdziałach opisał dzieje wielkich osiągnięć, ale i porażek człowieka, od epoki kamiennej aż po skonstruowanie bomby atomowej. Opowieść prowadzi we właściwy sobie, błyskotliwy i fascynujący sposób, a najważniejsze w niej stają się nie daty i fakty, ale towarzyszące im doświadczenia człowieka, z każdym wiekiem nowe.



Błyskotliwy i fascynujący opis historii świata

Opisanie historii świata w błyskotliwy i fascynujący sposób mogłoby się wydawać zadaniem niemożliwym, jednak E.H. Gombrich podjął to wyzwanie, a rezultat jest zachwycający: spod jego pióra wyszła prawdziwa perełka.

Krótka historia świata ukazała się po raz pierwszy w 1936 roku, w Wiedniu. Było to dzieło napisane w zaledwie sześć tygodni, w obliczu braku możliwości podjęcia pracy po ukończeniu przez autora doktoratu z historii sztuki. Książka, która powstała z myślą o młodszych czytelnikach, okazała się dziełem uniwersalnym, zyskała czytelników na całym świecie i została przetłumaczona na 27 języków. U schyłku życia autor uaktualnił i przeredagował Krótką historię świata i tę właśnie wersję, z przedmową jego wnuczki Leonie Gombrich, oddajemy do rąk czytelników.

W czterdziestu krótkich rozdziałach E. H. Gombrich prowadzi opowieść o historii człowieka, od epoki kamiennej, aż po skonstruowanie bomby atomowej. Z właściwą sobie prostotą i szczerością, pisze o wojnach i podbojach, wielkich dziełach sztuki, a także o procesie przekraczania granic wiedzy i obejmowania rozumem coraz to nowych obszarów. To swoisty przewodnik po osiągnięciach ludzkości, który nie pomija słabości i porażek, a najważniejsze w nim stają się nie daty i fakty, ale towarzyszące im doświadczenia człowieka, z każdym wiekiem nowe.

E.H. Gombrich (1909–2001) urodził się w Wiedniu, ale większość życia spędził w Anglii. Od 1936 r. pracował w Instytucie Warburga w Londynie, którego z czasem został dyrektorem. W latach 1959–1979 wykładał na Uniwersytecie Londyńskim jako jego profesor. W 1972 roku otrzymał tytuł szlachecki, później także Order Zasługi. Był Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego. Wśród wielu nagród, jakie otrzymał, była m.in. Nagroda Goethego oraz Złoty Medal miasta Wiedeń. Spod jego pióra wyszły książki, zbiory esejów i liczne artykuły. Największą sławą wśród nich cieszy się O sztuce – dzieło przełożone na ponad 20 języków, oraz Sztuka i złudzenie: o psychologii przedstawienia obrazowego.