Autobiograficzna powieść o rodzinie i przyjaźni, seksie, miłości

Impulsem do powstania Opowieści wtajemniczanego była śmierć Christophera Hitchensa, najbliższego przyjaciela Martina Amisa. To właśnie ich głęboka i wieloletnia relacja jest główną osią opisanych w tej książce historii – od wspólnej pracy zawodowej, pełnej recenzji nie tylko książek, miejsc i idei, ale też najświeższych plotek ze świata literatury, po meandry życia prywatnego i podboje miłosne (w tym ponętnie amoralną Phoebe Phelps, wobec której Amis żywił niezdrową obsesję).

Na kartach tej niezwykłej książki pojawiają się też inne, silne postacie, które współzawodniczą o wpływy na życie autora – Kinsley Amis, Iris Murdoch, Elizabeth Jane Howard, Saul Bellow, jego niedościgniony wzór, i wymykający się wszelkim etykietom Philip Larkin.

Poszukując własnej drogi Amis zmaga się – z czułością i humorem – z najtrudniejszymi pytaniami: jak żyć, jak opłakiwać zmarłych i jak umierać. Próbując na nie odpowiedzieć, przywołuje nie tylko swoje prywatne doświadczenia, ale i historię najnowszą z jej najpotworniejszymi zdarzeniami i stara się dociec, w jaki sposób to wszystko nauczyło go pisać.

Owocem tych rozważań jest najintymniejsze dzieło Amisa, list miłosny, w którym otwiera się na czytelników, prezentując panoramę swego niezwykłego świata.

Opinie o książce:

Mick Jagger literatury [...] Amis to mistrz najbardziej olśniewającej prozy w całej historii brytyjskiej beletrystyki. Mick Brown, „The Daily Telegraph”

Charyzmatyczna mieszanka faktów i fikcji [...] Martin Amis wciąż potrafi fenomenalnie zaskakiwać. - Parul Sehgal, „The New York Times”

Opowieść wtajemniczonego to książka [...] o seksie, Saulu Bellowie, literaturze, seksie, Philipie Larkinie, antysemityzmie, starzeniu się, papierosach, seksie, Christopherze Hitchensie, terroryzmie, samobójstwie [..] - Taylor Antrim, „Vogue”

To jest dziennik pisarza wciśnięty w ramy dyskursywnej powieści pełnej niekłamanego uroku. - David Friend, „Vanity Fair”

Kilka słów o autorze:

Martin Amis zaliczany jest przez magazyn „Times” do grona największych powojennych pisarzy brytyjskich. Dwukrotnie nominowany do Nagrody Bookera. Jest uważany za niekwestionowanego mistrza „nowej nieprzyjemności”. Sam pozostając pod wpływem Bellowa, Nabokova i Joyce’a, a także swojego ojca, Kingsleya Amisa, zainspirował nowe pokolenie pisarzy, w tym Zadie Smith. Krytycy dostrzegli u niego „zatrważająco kompulsywną obrazowość stylu”, tak charakterystycznego, że „amisowość Amisa widać w każdym jego dziele, jeszcze przed pojawieniem się pierwszej kropki”. Jest m.in. autorem opublikowanych przez REBIS: Sukcesu, Martwych dzieci i Lionela Asbo.