Historia życia i dorobku Profesora Wiesława Wiktora Jędrzejczaka nie wymaga obszernego wprowadzenia. To przecież postać powszechnie znana, a sama książka jest znakomicie napisanym barwnym życiorysem, z bogatym komentarzem żyjącego jej bohatera.Jest zapisem niezłomności i cywilnej odwagi Mistrza.

Żyjąc w dobie internetu, masowego i niekontrolowanego napływu informacji, tworzenia przez media bohaterów na zamówienie chwili, kreowania postaci z papier-mâché, w pędzie szukania sensacji, zatapiając się w smartfonach, w życiu innych, powtarzając mądrości nieosiągalne i odległe, nie zauważamy niszczącego wpływu takiego życia na nasz kontakt z najbliższymi. Coraz trudniej nawiązujemy więzi, nie dostrzegamy wyjątkowości otaczających nas ludzi – w rodzinie, pracy, na przypadkowych spotkaniach. Myśląc o Profesorze Jędrzejczaku, z którym mam zaszczyt znać się od tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego siódmego roku, wiem, że to jedna z najdłuższych znajomości mojego życia, ale też życia bohatera tej książki. Mamy za sobą chwile trudne i wspaniałe, burzliwe, przeciągające się do rana dyskusje, gdy – podejmując się pionierskich metod leczenia – stawaliśmy przed problemami nie tylko technicznymi i medycznymi, ale i naprzeciw siermiężnemu i niechętnemu zmianom otoczeniu. Mieliśmy chwile zwątpienia, a przeciwności wydawały się momentami nie do pokonania, ale pomagała nam zbudowana przez Profesora wiara, że warto, że tylko nauka weryfikuje sens naszej pracy.

Najtrudniejsze były rozterki natury moralnej i etycznej. Do dziś pamiętam rozmowy na początku lat osiemdziesiątych – nie wiem, czy wówczas nie pierwsze w historii medycyny – gdy w sytuacji zachorowania na białaczkę jedynego dziecka sugerowaliśmy rodzicom przyśpieszenie decyzji o urodzeniu drugiego – potencjalnego dawcy szpiku dla tego pierwszego. Dziś brak dawcy nie jest już problemem tak trudnym do rozwiązania, bo powstały banki szpiku gromadzące osoby, które mogą oddać swój szpik. Wówczas, przy całkowitym braku innych opcji, ta decyzja „powołania” do życia jednego istnienia była decyzją, by ratować drugie.

Profesor był w tych trudnych czasach wspierający, życzliwy i niezłomny. Gdy rozwiązano nasz zespół, wszyscy mieliśmy poczucie życiowej klęski, ale też świadomość, że jednak uratowaliśmy wielu śmiertelnie chorych, wyznaczyliśmy nowe możliwości leczenia w polskiej medycynie.

Nasze zawodowe drogi się rozeszły, jak z większością ówczesnych współpracowników. Dojrzewaliśmy, budowaliśmy swą niezależność, ale w pamięci pozostał niezwykły czas i świadomość wyjątkowej, twórczej, a także szalonej pracy dzięki obcowaniu z Mistrzem.
W Polsce sportem narodowym jest niszczenia autorytetów i On również doświadczył niszczycielskiej siły „sprawiedliwych”. Wyszedł z tej próby z tarczą, podobnie jak w przeszłości, gdy rozwiązano naszą grupę.

Kilka dni temu widziałem Wiesława w telewizji i wiem, że Jego życie toczy się dalej.Profesor Cezary Szczylik

*

 Profesor WIESŁAW WIKTOR JĘDRZEJCZAK (ur. w 1947 roku w Gdyni) jest specjalistą w dziedzinach: chorób wewnętrznych, hematologii, onkologii klinicznej, transplantologii klinicznej. Kieruje Katedrą i Kliniką Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Centralnego Szpitala Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, pełni obowiązki krajowego konsultanta w dziedzinie hematologii. Jest emerytowanym pułkownikiem. W 1982 roku odkrył chorobę braku cytokiny krwiotwórczej. W 1984 roku, wraz z zespołem lekarzy z Wojskowej Akademii Medycznej, przeprowadził pierwszy w Polsce udany przeszczep szpiku kostnego od dawcy rodzinnego. Autor lub współautor trzydziestu książek oraz ponad trzystu prac naukowych. W 1993 roku otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w dziedzinie nauk biologicznych i medycznych, a w roku 2003 Medal Jędrzeja Śniadeckiego Polskiej Akademii Nauk. Jest powtórnie żonaty i ma dwóch synów. Wolny czas wypełnia mu odnawianie starych mebli i pisanie felietonów.

Justyna Wojteczek, dziennikarka Polskiej Agencji Prasowej, od ponad 20 lat zajmująca się przede wszystkim kwestiami opieki zdrowotnej. Współtwórczyni i pierwsza redaktor naczelna „Medical Tribune” – periodyku dla lekarzy. Pracowała też w „Gazecie Prawnej”, wydawnictwie Termedia, współpracowała z wydawnictwem Medycyna Praktyczna, była rzeczniczką Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Ostatnio w PAP prowadzi Serwis Zdrowie finansowany z Narodowego Programu Zdrowia.

                                                                                                     *

 Kim dla lekarza jest umierający pacjent i jak zdobyć jego zaufanie? Dlaczego, aby prowadzić badania na myszach, trzeba kochać zwierzęta? Jak zachować dystans do polityki, będąc lekarzem wojskowym? Profesor Wiesław W. Jędrzejczak, znany i ceniony hematolog, nikomu do tej pory nie opowiadał tak szczegółowo o swoim życiu, kontaktach z kontr-wywiadem wojskowym, zawodowych rozterkach i sukcesach. Bardzo podoba mi się w tej książce szczerość, z jaką o tym wszystkim mówi. Jest rzeczowy, odsłaniając nieznane kulisy pobytu w Stanach Zjednoczonych, a jednocześnie dobroduszny, gdy zwierza się ze swoich kontaktów z chorymi. „Mam zawód, który polega między innymi na tym, że muszę się konfrontować z nieszczęściem” – wyznaje. To uodparnia – na przeciwności losu, ludzką zawiść, porażki leczenia. A nam pokazuje medycynę znów w aureoli posłannictwa
i powołania.´Paweł Walewski, publicysta „POLITYKI”

Zafascynowała mnie ta książka. Powód pierwszy to niezwykła osobowość jej bohatera. Profesor Jędrzejczak jest lekarzem i naukowcem, ale trudno powiedzieć, co dla niego ważniejsze. Czytelnik towarzyszy Mu w życiu i obserwuje, kiedy i co wybierał, czasem zmuszony przez okoliczności. Drugi powód to sposób, w jaki snuje tę opowieść Justyna Wojteczek. Jej rozmówcę widzę wielostronnie. Podziwiam go, ciekawi mnie, a chwilami denerwuje. Nigdy nie jest mi obojętny. Czasami prowokuje mnie do rewizji własnych poglądów. Autorka ukazała całą jego złożoność i niekonwencjonalność.
Prof. Magdalena Fikus, biochemik i biolog molekularny, przewodnicząca Rady Upowszechniania Nauki PAN

Zobacz książkę Pozytywista: