Refleksja nad sytuacją zawodową i społeczną dorosłych osób z autyzmem prowadzona jest zazwyczaj jednym, utartym torem: opis warunków i mechanizmów aktywizacji, poprzedzający etap poszukiwania odpowiedzi na pytanie, co lub kto zawiódł, przy czym źródła niepowodzenia upatruje się w samych niepełnosprawnych. Joanna Buława-Halasz obiera inną drogę; nie tylko rozpatruje autyzm na tle niepełnosprawności, ale – przede wszystkim – sięga po teorie społeczne Pierre’a Bourdieu, z całym przynależnym im instrumentarium pojęciowym, obejmującym m.in. habitus, pole, kapitał (władza) i przemoc symboliczną. Wnioski są tyleż zaskakujące, co zatrważające: Buława-Halasz pisze o mechanizmie narzucania przez terapeutów swego habitusu podopiecznym, co przecież doskonale wpisuje się w teorię przemocy symbolicznej; tu także bije źródło znacznej części niepowodzeń dorosłych z autyzmem. Autorka przestrzega jednak wyraźnie przed moralizatorskim odczytem jej książki; podkreśla teoretyczny, w zamierzeniu obiektywny charakter swych rozważań.

 Lektura obowiązkowa nie tylko dla osób na co dzień związanych z tematem autyzmu wśród dorosłych.

Z recenzji prof. dr hab. Marzenny Zaorskiej

 Z nieukrywanym zadowoleniem […] rekomenduję przygotowaną przez dr Joannę Buławę-Halasz monografię na temat: Rehabilitacja społeczna i zawodowa dorosłych osób autystycznych. Studium fenomenograficzne z zastosowaniem teorii społecznej Pierre’a Bourdieu, ponieważ wpisuje się w obszary dotyczące zagadnienia autyzmu mało znane i jak sam autyzm marginalizowane z powodu trudności w ich badaniu oraz interpretacji uzyskanych wyników […] badań naukowych.

[…] Autorka książki wykonała niewątpliwie ogromną, tytaniczną wręcz pracę nad ugruntowaniem teoretycznym omawianej problematyki, wpisaniem tej problematyki w określoną koncepcję teoretyczną, doborem adekwatnej do zaproponowanych badań metodologii ich realizacji. […] Przedstawiane w monografii zagadnienie jest niezwykle istotne nie tylko z humanistycznego, utylitarnego czy wychowawczego punktu widzenia, ale także z racji tego, że jego poznanie i zbadanie ukierunkowują ludzkie życie, współdecydują o jego przebiegu, o samodzielności, autonomii, samorealizacji, transcendencji w poszczególnych okresach dorosłego życia osób doświadczających konsekwencji autyzmu oraz wynikających z autyzmu mocy i niemocy