Podstawowym celem w dojrzałej fazie poezji Bogdana Warwasa (lata 1972-78) była maksymalna kondensacja, a przede wszystkim wyzwolenie metafory z wszelkich ograniczeń. Pierwszym najistotniejszym ograniczeniem metafory było to, że metafora miała być związana z rzeczywistością,tzn. miała w pewnym stopniu opisywać czy przynajmniej odnosić się do niej. Powinno to być jakoś zaznaczone albo w jej treści, albo w jej związkach formalnych.
Drugim ograniczeniem metafory był jej związek  z systemem językowym. Metafora musiała być umieszczona w strukturach językowych, np. gramatycznych. Obydwóm ograniczeniom Bogdan Warwas się przeciwstawił i próbował je znieść...(Jerzy Żurko)

Kilka słów o autorze:

Bogdan Antoni Warwas urodził się 24 marca 1950 roku we Wrocławiu,jako syn Eugeniusza Warwasa (1909-1984, zawód:nauczyciel) i jego drugiej żony Janiny z d. Krajewskiej (urzędniczka), jak jedyne ich wspólne dziecko. Wychowywał się u dziadków ze strony matki w Żarach (V 19523r.), do ukończenia szkoły podstawowej (IV 1954r.) Po śmierci dziadka i ukończeniu szkoły podstawowej przyjechał do Wrocławia, gdzie dostał się do XI LO i był tam uczniem średnim.
Pierwsze wiersze (min. wiele sonetów) napisal w 1967 r. W tym czasie pasjonował się astronomią. Brał udzial w obserwacji meteorytów - rezultaty niektórych obserwacji publikował w czasopiśmie Młodzieżowego Towarzystwa Miłośników Astronomii " Urania". Wiersze z okresu liceum nie przedstawiają większej wartości. To typowe juwenalia.

Od 1970-71 zacząl jednak kształtować własną poetykę. Po nagrodzeniu w 1971 wiersza "Odra - maj 45" przez miesięcznik Odra próbował poprzez wejście do wrocławskiego środowiska zadebiutować. W końcu mu się to udało. Publikował min. w "Pomostach III", Sigmie, Konfrontacjach. Wszedł w skład Koła Młodych przy Oddziale Wrocławskiego ZLP, a w 1974 r został jego sekretarzem. Był też członkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy przy ZMW.

Po zdaniu matury (po rocznej zwłoce) w II LO. dostal się po słabo zdanym egzaminie na polonistykę U.Wr., ale po pierwszym semestrze został skreślony z listy studentów po niezdanym egzaminie z analizy i poetyki. Ostatecznie ukończył Studium Kulturalno-Oświatowe (kierunek bibliotekoznawczy) przy ul. Niemcewicza. Pracę dyplomową poświęcił swojemu ulubionemu poecie - Norwidowi - obronił ją w 1973 r. Po ukończeniu studium pracował w Bibliotece Kliniki Pediatrycznej A.M., później w księgarni im. Żeromskiego Domu Książki.

Były w życiu Bogdana dłuższe okresy, kiedy nigdzie nie pracował. Utrzymywali go wtedy rodzice. W związku z nawrotem choroby (nowotwór złośliwy układu nerwowego (guz pod pachą lewej ręki, z czasem powodujący jej niedowład) odłożyl swoje plany osobiste (planowane małżeństwo z Barbarą Z.) W połowie, po dłuższej (od 01.74 do połowy 76r) przerwie, kiedy to nic nie napisał, wrócił do twórczości poetyckiej.
Pierwszy pobyt w szpitalu przypadł na okres 4.06.76 - 29.07.76. Już wtedy rozpoznano u niego nawrót nowotworu. Drugi pobyt w szpitalu przypadł na zimę 1977/78 roku. Wtedy to Bogdan zdołał z wielkim trudem na tyle wyzdrowieć, iż wypisano go ze szpitala. Trzeci pobyt trwał 2 tygodnie - od 16.06.78. Wtedy też definitywnie opuściła go Barbara Z. nie zawiadamiając go o tym. Mimo, że rodzina ukrywała to przed nim, wywołało to u niego stan depresyjny i pogorszenie samopoczucia, po którym nie był dolny do przeciwstawienia się chorobie i zmarł 22.12.78 roku.

W niniejszym tomie opublikowano (Jerzy Żurko) odnalezione przez w/w 186 wierszy, zaginęły 84 wiersze znane z tytułu, nie licząc młodzieńczych zaginionych 66 sonetów w dwóch cyklach i kilkunastu sonetów poza cyklami.