Laureaci Konkursu o Nagrodę Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk za najlepszą książkę o Wielkopolsce w roku 2020 ogłoszeni
W trakcie gali rozdania nagród, która odbyła się 27 lipca 2021 roku po raz czwarty wybrano laureatów Nagrody PTPN za najlepszą książkę o Wielkopolsce. Partnerem Konkursu i fundatorem nagród głównych była Grupa Cichy-Zasada, natomiast patronatem honorowym objął go Marszałek Województwa Wielkopolskiego, Marek Woźniak.
W kategorii literatura naukowa wybrano książkę Stanisława Borowiaka, pt. Dwór a wieś folwarczna w Poznańskiem w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku, wydana przez Wydawnictwo Nauka i Innowacje (Poznań, 2020). Jak czytamy w laudacji napisanej przez prof. Tomasza Jurka, publikacja opiera się na jego (przypis: autora) dysertacji doktorskiej napisanej i obronionej pod kierunkiem prof. Witolda Molika. Autor należy więc do znakomitej poznańskiej szkoły badań nad XIX wiekiem.
Przedmiotem swej pracy uczynił relacje między dworem a wsią folwarczną w Wielkim Księstwie Poznańskim. W centrum uwagi stają więc nie chłopi-gospodarze ze wsi włościańskich, ale robotnicy rolni. To bardzo ważna grupa społeczna, stanowiąca niegdyś jeden z najliczniejszych elementów struktury społecznej, a mimo to nie budząca dotąd żywszego zainteresowania historyków. Praca ma więc w istocie niemal pionierski charakter. Na uznanie zasługuje sposób ujęcia podjętej problematyki.
(...) Praca cechuje się zarazem wielką sumiennością metodyczną i znakomitym warsztatem, oparta jest na niezwykle rozległej kwerendzie źródłowej. Dzieło to na pewno zajmie trwałe miejsce w dorobku polskiej historiografii. Przy tych walorach ogólnych stanowi zarazem bardzo ważne studium.
W kategorii beletrystyka i literatura popularnonaukowa nagrodzona została publikacja autorstwa Piotra Bojarskiego pt. Fiedler. Głód świata, wydana przez Wydawnictwo Poznańskie (Poznań, 2020). Jak czytamy w laudacji napisanej przez prof. Tomasza Mizerkiewicza, książka pozwala na nowe spotkanie z niezwykle bogatym i skomplikowanym życiorysem poznańskim XX wieku. Sławny pisarz-podróżnik Arkady Fiedler ukazany zostaje jako poznaniak wychowany do działalności patriotycznej w ostatnich latach zaborów, potem walczący w powstaniu wielkopolskim, śmiało wyrywający się w świat podróżnik-reporter, jak rzadko który literat z Poznania w okresie międzywojennym zyskujący niekłamane uznanie w kraju, towarzyszący polskim lotnikom w czasie bitwy o Anglię kanonicznym tomem Dywizjon 303, a potem przez wiele lat znoszący dylematy i koszty wizerunkowe pisarza oficjalnie wydawanego w PRL-u. Książka Bojarskiego to ważne osiągnięcie nowej polskiej biografistyki, która unika brązownictwa i pokazuje, że prawda biograficzna leży w połączeniu świetnych i
nieświetnych stron portretowanej osobowości. (...)
Razem z nim zastanawiamy się jednak i nad tym, jak dzisiaj rozumieć i oceniać stosunek pisarza do kobiet z krajów kolonialnych, z którymi wiązał się przelotnie węzłem małżeńskim jako biały podróżnik. (...) Piotr Bojarski bez wątpienia sporo się bowiem nauczył pisząc tę książkę i podpatrując Arkadego Fiedlera, dowiedział się nie tylko, czym był „głód świata” poznańskiego podróżnika, ale i czym jest „głód literatury”, który tom Bojarskiego w nas
rozbudza i zaspokaja wspaniałym dziełem biograficznym.
