Nagroda im. prof. Kotarbińskiego 2023 dla Andrzeja Turowskiego

Książka „Radykalne oko. O Witkacym, Kobro, Strzemińskim, Themersonach, Żarnowerównie i innych twórcach sztuki wzbudzającej niepokój” autorstwa prof. Andrzeja Turowskiego została uznana przez kapitułę za najlepszą pracę z zakresu nauk humanistycznych w Polsce w X, jubileuszowej edycji konkursu o Nagrodę im. Prof. Tadeusza Kotarbińskiego, organizowanego przez Uniwersytet Łódzki.

Werdykt ogłosił członek Kapituły ks. Andrzej Szostek z Uniwersytetu Warszawskiego 1 grudnia 2024 roku podczas wieczornej gali w Filharmonii Łódzkiej.

Prof. Andrzej Turowski, autor nagrodzonej pracy, mieszkający na stałe we Francji, który nie mógł być obecny na gali, otrzyma nagrodę w wysokości 70 tysięcy złotych. Decyzją Kapituły wyróżnienia i nagrody w wysokości 3 tysięcy złotych po raz pierwszy w tym roku otrzymały także pozostałe cztery osoby, których książki znalazły się w finale konkursu. Dyplom w imieniu prof. Andrzej Turowskiego odebrała Katarzyna Szotkowska-Beylin, redaktorka naczelna Wydawnictwa Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, reprezentująca profesora na gali.

Prof. dr hab. Andrzej Turowski, historyk i krytyk sztuki, urodził się w 1941 roku. Jego inicjacją polityczną były poznańskie wydarzenia 1956 roku i budapesztańska rewolta, a kulturową – paryski rok 1968 oraz polski antysemityzm. Z końcem lat 60. XX wieku, po latach studiów i początkach pracy uniwersyteckiej w Poznaniu, zamieszkał w Warszawie. W latach 70. pisał pierwsze książki o konstruktywizmie i organizował wystawy artystów współczesnych. W 1983 roku został zaproszony na wykłady w Paryżu, a w następnych latach, jako profesor tytularny, wykładał na uniwersytetach w Clermont Ferrand i Dijon oraz w Polsce na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2010 roku jest na emeryturze i mieszka we Francji. Dzisiaj, w jego wieku, trudno mówić o pasjach, które nim władają. Raczej o dystansie wobec namiętności, którym kiedyś się poddawał. A zainteresowania? Od zawsze dążył do nieuchwytnego, umykającego, ulotnego. O tym pisał artykuły, eseje i książki. Najnowsza jest poświęcona fantazmatowi rewolucji.

W X edycji konkursu zgłoszono 78 prac. Do ścisłego finału Kapituła Nagrody wybrała spośród nich 5 dzieł. W finale poza prof. Turowskim znaleźli się:

Dr Magdalena Chułek „Jak wytwarzany jest slums? Studium przypadku mieszkańców Kibery i Korogocho w Nairobi”, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, zgłosił Ośrodek Badań nad Migracjami Uniwersytet Warszawski.
Dr hab. Emilia Kledzik „Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego” , Wydawnictwo „Poznańskie studia Polonistyczne”, zgłosił Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Prof. Piotr Madajczyk „Krajobrazy biograficzne Rafała Lemkina”, praca wydana i zgłoszona przez Instytut Pileckiego (autor był już nominowany do nagrody w IV edycji konkursu).
Prof. Krzysztof Stachewicz „Myśleć los człowieka. Studium filozoficzne”, TAiWPN Universitas, zgłosił Wydział Teologiczny Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (autor był już nominowany do nagrody w VII edycji).

Na konkurs ustanowiony w 2015 r. przez Uniwersytet Łódzki podczas dziesięciu edycji wpłynęło ponad prawie 620 prac ze 145 polskich ośrodków naukowych. W finałach wszystkich edycji znalazło się już 50 wybitnych książek, uhonorowano dziesięciu autorów.