Kazimierz Kutz
Nie żyje Kazimierz Kutz
W wieku 89 lat zmarł Kazimierz Kutz, jeden z najbardziej cenionych polskich reżyserów filmowych, twórca słynnych filmów “Sól ziemi czarnej”, “Perła w koronie”, “Paciorki jednego różańca”, “Śmierć jak kromka chleba”. O śmierci artysty poinformowała jego żona Iwona Świętochowska-Kutz.
Wyreżyserował ponad dwadzieścia fabularnych m.in. “Sól ziemi czarnej”, “Śmierć jak kromka chleba” i “Pułkownik Kwiatkowski”. Częstym tematem jego obrazów było życie mieszkańców jego rodzinnego Górnego Śląska. Współtwórca polskiej szkoły filmowej, współzałożyciel Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1966), założyciel i pierwszy kierownik Zespołu Filmowego „Silesia” (1972–1978), twórca licznych spektakli Teatru Telewizji. Dwukrotny laureat Złotych Lwów na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych – w 1980 (Paciorki jednego różańca) i w 1994 (Zawrócony).
Był synem Franciszka Kuca, kolejarza i powstańca śląskiego, oraz Anastazji z domu Kamińskiej. Wychowany w robotniczym domu w Szopienicach, matka i babka kultywowały religię katolicką, ale zarazem umożliwiały członkom rodziny poszukiwanie nieszablonowych ścieżek życiowych. Kazimierz Kutz powrócił do rodowego nazwiska Kutz, które rodzina nosiła w XIX wieku.
Przewodniczył Społecznemu Komitetowi Budowy Muzeum Śląskiego, był też patronem Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje”, Festiwalu Filmów Kultowych oraz Kongresu Kultury na Górnym Śląsku. Należał do ZAIKS był założycielem Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie. Związany z Górnym Śląskiem, przez wiele lat mieszkał na mazowieckiej wsi. Zwyciężył w plebiscycie „Gazety Wyborczej” na najwybitniejszego żyjącego Ślązaka. Okresowo publikował w tym dzienniku.
Był autorem książki "Klapsy i ścinki. Mój alfabet filmowy i nie tylko" (Znak, Warszawa 1999, ISBN 83-7006-849-9). Nakreślił w niej portrety przyjaciół i bliskich ze świata filmowego, literackiego i artystycznego, m.in. Krzysztofa Zanussiego, Wojciecha Kilara, Kaliny Jędrusik, Zbigniewa Cybulskiego, Andrzeja Wajdy, Tadeusza Konwickiego, Stanisława Dygata, Tadeusza Łomnickiego i Tadeusza Różewicza. Silnie zarysował w niej elementy autobiograficzne poświęcone matce, ojcu i nieżyjącemu bratu, a także elementy humorystyczne w postaci licznych anegdot ukazujących groteskowość czasów PRL.
W 2010 reżyser zadebiutował także jako powieściopisarz książką "Piąta strona świata", wydaną nakładem wydawnictwa „Znak", za którą został nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2011 w kategorii proza.
