"Wielki ogień, Jeanne Bourin
Noir sur Blanc, kolejna nowość sierpnia: "Wielki ogień, Jeanne Bourin
O ile Guzel Jachina wraz ze swoją Zulejką zabrała nas w podróż w nie tak odległą przeszłość, o tyle Jeanne Bourin proponuję nam wyprawę w czasy bardzo dawne - przełom XI i XII wieku. To czas wielkich przemian: budowy katedr, zakładania miast, tworzenia nowej sztuki życia...
I podobnie jak w poprzednich powieściach ("Sekrety kobiet złotnika", "Burzliwe lato") opowieść o losach bohaterów wciąga i nie pozwala się oderwać do ostatniej strony.
Jeanne Bourin "Wielki Ogień"
Tytuł oryginału: Le Grand Feu
Pożar zamku Fréteval zbliża do siebie Bernolda, młodego mistrza witrażystę i hafciarkę Isambur. Młodzi się pokochali miłością czuła i namiętną, ale wuj młodej dziewczyny chce, by poślubiła ona syna młynarza... „Wielki Ogień” to historia ich miłości, ale także opowieść o feudalnym społeczeństwie początku XII wieku. W okolicach Blois i w dolinie Loary powstają wsie i miasta, kościoły i warowne zamki; księżna Adela, córka Wilhelma Zdobywcy wprowadza nową sztukę życia; krzyżowcy wracają z Ziemi Świętej; na witrażach pojawiają się obrazy głodu i epidemii. Jak na arrasach z Bayeux oto cały świat w trakcie przemiany – od chłopów po artystów i panów - który Jeanne Bourin przywraca do życia.
Kilka słów o autorce:
Jeanne Bourin urodziła się w Paryżu w 1922 r., zmarła w Mesnil-le-Roi w 2003 r. Wychowała się w rodzinie katolickiej, jednak z czasem odeszła od wiary. Studiowała literaturę i historię na Sorbonie. W 1942 r. poslubiła krytyka i pisarza André Bourin, z którym miała troje dzieci. W 1963 r. opublikowała swoją pierwszą powieść historyczną Le Bonheur est une femme poświęconą miłościom Pierre’a Ronsarda oraz Agrippy d’Aubigné. Jednak później swoje zainteresowania skoncentrowała na średniowieczu, a szczególnie na wieku XIII. Jej pogłębione zainteresowanie średniowieczem zbiegło się w czasie z powrotem do wiary katolickiej.
Później napisała Trés sage Heloïse (Uczoną Heloisę, nagrodzoną przez Akademię Francuską) i Agnès Sorel, la dame de beauté, ale prawdziwy sukces odniosła powieść La chambre des dames (1979 r., wyd. polskie Sekrety kobiet złotnika, Noir sur Blanc, 2013)). Otrzymała ona nagrodę Grand Prix czytelniczek „Elle” oraz Prix des Maisons de la Presse, a w 1983 r. nakręcono według niej cieszący się wielkim powodzeniem serial telewizyjny. Powieść przetłumaczono na siedem języków, łącznie sprzedała się w dwóch miliionach egzemplarzy. Bestsellerem stał się też dalszy ciąg tej powieści, wyróżnione nagrodą Prix Renaissance Le Jeu de la tentation (1982, wyd. polskie Burzliwe lato, Noir sur Blanc, 2014).
W swoich powieściach starała się pokazać inne oblicze średniowiecza, obalając wiele nieprawdziwych mitów z nim związanych, szczególnie zaś podkreślając (w ślad za Régine Pernoud, znakomitą francuską mediewistką) ważną rolę jaką odgrywały w owym czasie kobiety. I choć zarzucano jej zbytnie idealizowanie owej epoki, jej powieści miały na pewno wielki wpływ na zmianę opinii o średniowieczu w społeczeństwie francuskim.
Pozostałe powieści Jeanne Bourin:
1985 : Le Grand feu ("Wielki ogień", opowieść o miłości witrażysty i hafciarki i o wielkich zmianach jakie zachodziły we Francji i w całej Europie w XII w.; Grand Prix catholique de littérature 1986)
1987 : Les Amours blessées („Zranione uczucia” - opowieść o trwającej 40 lat miłości poety Pierre’a Ronsarda i Cassandry Salviati)
Le Sanglier blanc („Biały dzik” - powieść dla dzieci w wieku 8-12 lat)
1989 : Les Pérégrines („Krucjata kobiet” - z Chartres do Jerozolimy)
1990 : La Rose et la Mandragore („Róża i mandragora” – o ogrodach)
1992 : Compagnons d’éternité („Towarzysze wieczności” - dalszy ciąg Les Périgrines)
1994 : La Garenne („La Garenne” opowieść o życiu w 1930 r. w La Chartre-sur-le-Loir w Vendômois)
1996 : Le Sourire de l'Ange, („Uśmiech anioła” powieść autobiograficzna)
2000 : Cuisine médiévale pour tables d'aujourd'hui. Recettes de Mathidle Brunel („Kuchnia średniowieczna dla dzisiejszych smakoszy”)
