„Żegaryszki” istnieją już na świecie w postaci książki. Nie ma w niej żadnego opisu, wstępu czy posłowia, żadnego blurba na okładce, jedynie nagi dialog poetyckiej epifanii z fotograficznym obrazem. Ale Państwu, moim bliższym i dalszym znajomym z FB, należy się słowo.

Nie wiem czy książka powstałaby w tej postaci gdyby nie Facebook. Było coś wyjątkowego w tym, że mogłem dzielić się z Państwem wierszem jeszcze tego samego, albo następnego dnia, w jednej formie łącząc słowo i obraz. Pisanie haiku – tradycja najkrótszego z możliwych utworu poetyckiego, do której między innymi nawiązują „Żegaryszki” – przypomina sztukę zbierania ziół opartą na wiedzy o działaniu światła w odpowiednich porach roku i dnia, powiązanej z rozpoznawaniem tellurycznych mocy konkretnych miejsc w krajobrazie.

 

„Żegaryszki” przypisane są poszczególnym dniom i porom roku, mają też swoją topografię rozpisaną w przestrzeni łąk i ludzkich ostoi u zbiegu granic Litwy, Białorusi i Polski. Ich kształt rodził się w procesie rozmowy, którą prowadziliśmy na Facebooku, a Państwo byliście ich pierwszymi czytelnikami i komentatorami. Dużo by pisać o bliskich mi źródłach tworzenia poezji, nadmienię tylko, że rodzi się ona niekoniecznie w odosobnieniu, że potrzebuje przestrzeni międzyludzkiego dialogowania, że dojrzewa w obcowaniu. I dlatego może nie wstydzi się Facebooka. 
„Żegaryszki” należą do mikroświata, który jest łatwy do pominięcia; rodzą się z usiłowania zapobieżenia przeoczeniu. Trudność tej małej konstelacji słów w tym przede wszystkim, że pozostaje niedostępna bez udziału czytających. Te słowa muszą się wydarzyć w osobie zaproszonej do dialogu, inaczej z łatwością przechodzimy mimo. Tutaj nie ma tych macek/zaczepów przytrzymujących słuchacza/czytelnika, które ma proza i rozbudowane formy poezji. Właśnie rozbudowane, bo poezja wydarza się nagle, w mgnieniu, a potem pozostają po niej kręgi, rozprzestrzeniające się, jak po wrzuceniu kamyka do wody; i można po nich wędrować, tańczyć na nich różnymi figurami z poetyckiego warsztatu, można powracać, opisywać, komponować… Żegaryszek trwa tylko w tym jednym momentum: styku kamyka z wodą, zajarzenia węgielka. Wszystko inne wydarza się już potem, z niego lecz poza nim.

 

Mam nadzieję, że odnajdziecie Państwo w tej książce ślady naszych obcowań. Jeżeli dotrze do Państwa „message” ode mnie, znaczy to tylko, że z wdzięcznością pomyślałem o Was przy tworzeniu „Żegaryszek”. Sama książka musiała znaleźć dla siebie swoją własną postać, odrębną od tej, która tworzyła się na Facebooku. W jej ostatecznym ukształtowaniu wydatnie pomógł Roman Kaczmarczyk, na którym w dziedzinie grafiki i typografii polegam jak na Zawiszy. Dziękuję.([Krzysztof Czyżewski fb 11.07.2018]

Tytuł: "Żegaryszki"
Autor: Krzysztof Czyżewski
Wydawca: Fundacja Pogranicze i Ośrodek "Pogranicze - sztuk, kultur, narodów"
Miejsce: Sejny 2018
Wydanie: I
Objętość:
Format:
Oprawa: twarda, szyta
ISBN (Fundacja): 978-83-61388-99-9
ISBN (Ośrodek): 978-83-64305-29-0
Cena katalogowa: 45,00 zł
Oferta promocyjna: 39,00 zł