Recenzja

Imperium zniszczenia

Tak książka „chodziła” za mną, to przybliżając się, to oddalając. Jest przerażającym świadectwem tego, do czego prowadzi chora i obłąkana ideologia. I co przyniosły ze sobą powstałe w XIX wieku idee imperializmu, czy dwudziestowieczne idee komunizmu, faszyzmu czy nowoczesnego nacjonalizmu. Śmierć i planowaną zagładę narodu Żydowskiego, ale również Słowian. A co za tym idzie eksterminację ludności cywilnej, która stawała się bezpośrednią ofiarą I i II wojny światowej.

 

 

 

Przy okazji okazało się, że szaleństwo trwa nadal i ma swój ciąg dalszy. Szacuje się, że od 1900 roku do dziś w wyniku wojen zginęło 187 milionów ludzi.Rzeczywista liczba jest prawdopodobnie znacznie wyższa. Podobną trajektorią zmierza wiek XXI.

Wiele publikacji, które ukazały się przez „Imperium zniszczenia” Alex Kaya poruszało kwestię nazistowskiej machiny eksterminacyjnej, szczególnie dokładnie opisano zagładę Żydów. Przytaczam niektóre z nich: Szymona Datnera: Zbrodnie Wehrmachtu na jeńcach wojennych w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1961, Czesław Madajczyk: Polityka III Rzeszy w okupowanej Polsce. Warszawa: PWN, 1970, Hanny Cieniuszek: Zbrodnie hitlerowskie w Polsce. Warszawa: PWN, 1971, Ryszard Majewski: Waffen SS. Mity i rzeczywistość. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1977, i wiele innych. Ale nikt przedtem nie próbował zsyntetyzować wiedzy o nazistowskim ludobójstwie obejmując jego wszystkie aspekty; od mordowania psychicznie chorych, i z niepełnosprawnością fizyczną, zagładę Romów, po rozstrzeliwanie ludności cywilnej, począwszy od września 1939, jeńców wojennych, w tym Armii Czerwonej, polskiej inteligencji, działania przeciwpartyzanckie, czy ofiary prewencyjnego terroru. Jak ważny i złożony to problem badawczy nie świadczy o tym bibliografia łączna archiwów, źródeł elektronicznych, głównych, wtórnych oraz wspomnień obejmująca ponad czterysta osiemdziesiąt pozycji. 

Autorowi udało się połączyć w zwartą narrację dane historyczne, archiwalne, statystyczne oraz wspomnienia ocalałych, którzy przeżyli to niewiarygodne piekło.

 

 

Trudno jest mi tu wymieniać rodzaje cierpień i zaplanowanej śmierci jaką wymyśliła nazistowska machina zagłady, którą realizowali na różnym poziomie ludzie z tytułami naukowymi, ślepo zapatrzeni w nową ideologię. Powiem tylko, że po lekturze „Imperium zniszczenia” nie mogłem zmrużyć oka.

Recenzowanie pracy Kay’a wymaga niezwykle silnych nerwów, aby nie wpaść w depresję skutkującą podważeniem wiary w człowieka jako istoty rozumnej, obdarzonej inteligencją i wolną wolą. Bo przyznacie sami, że wymyślanie mobilnych krematoriów, środków chemicznych do gazowania ludzi, specjalnych samochodów do zabijania dwutlenkiem węgla, a także eksterminacja więźniów obozów koncentracyjnych, zesłanych na roboty, aż do kwietnia 1945 roku świadczy nie tylko o sile ideologii, ale także ślepym bezdusznym posłuszeństwie w realizacji obłędnego programu nazistowskiego ludobójstwa, nawet gdy wiadomym było, że wojna jest przegrana, a wykonawcy zostaną osadzeni.
Najgorszym jest, że wybuch „zimnej wojny” stępił ostrze Temidy, a część z ideologicznych morderców zasiliła szeregi powojennej administracji państwowej poszczególnych niemieckich landów.