Recenzja

Literacki almanach alkoholowy

Może pamiętacie Państwo „Polski Słownik pijacki” Juliana Tuwima i jego internetową kontynuację „Nowy Słownik Pijacki” http://nowy.polski.slownik.pijacki.ez.pl/Slownik.html.

„Literacki almanach alkoholowy”, to jednak zupełnie innego formatu publikacja. Opowiadanie o alkoholowych kontekstach ukrytych w literaturze jest na pewno umiejętnością, którą Aleksander Przybylski autor tej książki dzieli się z nami z nieukrywaną satysfakcją. Jak wiecie Państwo żyjemy w czasach, kiedy dewaluują się nie tylko wartości, ale przede wszystkim język i talent do opowiadania historii. Pokolenie aplikacji i elektronicznych gadżetów będzie miało niedługo problem z podaniem swoich podstawowych danych.

Literacki almanach alkoholowy jest dziełem pod względem typograficznym doskonałym, ale w związku z tematyką otwartym. Każdy z nas ma bowiem okazję dopisać swoje własne alkoholowo-literackie obserwacje. Książka, mimo paru błędów merytorycznych dotyczących alkoholi, o czym pisał w swojej recenzji Łukasz Gołębiewski, a nie konotacji literackich jest skarbnicą wiedzy o alkoholowych faktach i artefaktach.

Podzielony na osiem podstawowych części: piwa, wina i ...wynalazki, wódki, koktajle, niepijalne, nieistniejące i nierozpoznawalne, remedia, gry i zabawy almanach Przybylskiego, to właściwie przewodnik po gustach pisarzy i stworzonych przez nich bohaterów literackich postaci jak pisze na tylnej stronie okładki wydawca. Otrzymaliśmy wysmakowaną graficznie książkę pełną wysokoprocentowych artefaktów, bowiem mnie osobiście najbardziej wciągnęły części dotyczące Koktajli, Niepijalne, Nieistniejące i Nierozpoznawalne, Remedia, no i Gry i Zabawy.

Proszę Państwa wyobraźnia literacka jest niezgłębioną eteryczną materią, co widać po cytatach z Borisa Viana, Rolanda Topora, Nabokova, ale także Hłaski, Iredyńskiego czy Himilsbacha. Nie mamy bowiem szans pokonać życiowej degrengolady, katzenjameru czy spleenu bez dodatku napojów wyskokowych i markowych alkoholi typu ajerkoniak, nalewka, absynt, czy różne rodzaju mieszanki jak słynne remedia Jaszwina, ogórek Iriny czy lek Jeevesa złożony z jajek, pieprzu i sosu Worcester. Świat odczuwamy i widziany na rauchu, na gazie, bani, zawiany, ululany,  to świat tak samo ważny jak sen i wietrzenie pokoju. Dostarcza nam, oprócz naszych codziennych demonów ważne bodźce do stawania się na nowo nadwrażliwym mieszkańcem kuli ziemskiej. Pomimo, iż często kula ta przytroczona do naszej nogi niemiłosiernie ciąży nam, a wtedy nijak nie jesteśmy w stanie wytrzymać tego natarczywego ataku podwojonej do entej potęgi nie rzeczywistości. Tą przechadzkę z Aleksandrem Przybylskim pod pachą polecam nie tylko w czasie jesienno-zimowej chandry, ale przede wszystkim w momentach, gdy wiatr zawiewa nam do oczu gorący piasek, a nagrzane słońcem kamienie parzą stopy. Bo tylko wędrowcami jesteśmy nas tym łez padole o czym świadczą czyny tych, którzy spożywali, spożywają i będą spożywać wszelkiego rodzaju płynne ingrediencje licząc, że nie spadnie na nich to ciężkie granatowe niebo pełne smakowitych uskrzydlających nieziemskich koktajli.

Polecam wszystkim, a szczególnie literackim abstynentom.