Recenzja

Messi vs. Ronaldo

Piłkę nożną nazywa się kolokwialnie opium dla mas. Jej popularność stworzyła całą współczesną popkulturę. Wdarła się nie tylko do naszej zbiorowej świadomości stając się rodzajem narkotyku, ale uzależnienie od niej dotyka wielopokoleniową społeczność na całym świecie. Rozgrywki lokalne, narodowe, międzynarodowe tworzą czytelną mapę, którą każdy prawie kibic zna na pamięć.

Za każdym nałogiem stoją wielkie pieniądze, a one kreują piłkarskie gwiazdy i supergwiazdy. Aby to wszystko funkcjonowało na najwyższych obrotach i poziomie, oprócz znakomitych zawodników, trenerów muszą napędzać tą machinę nietuzinkowi menedżerowie. To oni dbają o wielkich inwestorów, wielkie pieniądze. Po to by karuzela kręciła się na okrągło. Aby współcześni kibice ciągle otrzymywali coraz większą dawkę adrenaliny, rozrywki i emocji potrzebne są gwiazdy i supergwiazdy.

To z myślą o pieniądzach, no i o herosach piłki nożnej wymyśla się super rozgrywki, puchary, turnieje z mistrzostwami świata na czele. Żaden z elementów tej układanki nie ma prawa nie pasować do globalnej polityki kreowanej przez najbogatsze kluby piłkarskie świata. To musi się kręcić na okrągło wokół kasy jak piłka, a tą rządzą tak jak innymi dyscyplinami rynkowqe prawa.

Każdy z klubów bowiem jest organizacją gospodarczą, która kupuje, sprzedaje, wypożycza i odstępuje swoich zawodników jak produkt. A o taki superprodukt się dba, otacza go zespołem wspomagających graczy, teamem trenerskim. Każdy otrzymuje w ramach kontraktu opiekuna, który na bieżąco stara się odczytywać potrzeby, zachcianki swoich podopiecznych. Zwykle stoją za nimi agenci piłkarscy; albo ktoś z rodziny, albo samozwańczy adept tej niełatwej sztuki handlowania piłkarskim narybkiem. Owszem kiedy narybek dorasta, stając się z czasem rekinem swojej dyscypliny, to wtedy łatwiej dyktować warunki, ale kiedy dopiero zaczyna uczyć się pływać w oceanie w którym, aby nie utonąć, aby zostać zauważonym trzeba ciężko pracować mieć przede wszystkim to coś, czyli talent, predyspozycje, i po prostu szczęście. I o tym wszystkim jest ta książka Joshuy Robinsona i Jonathana Clegga.

Panowie prowadzą nas po nitce do kłębka; odsłaniają początki, pokazują kulisy tego, czym są teraz obaj piłkarze wymienieni w tytule: Messi i Ronaldo. Dwie instytucje piłkarskie, które zmieniły tą dyscyplinę w globalne imperium budując na jego fundamentach własne biznesowe konstrukcje. Czy to będzie drużynowa strategia, czy mega kontrakty, które uczyniły ich multimilionerami. Zdradzę, iż obaj tak naprawdę nie wiedzą jak wielkim majątkiem dysponują i w ilu rajach podatkowych rezydują.

Świetnie się czyta, książka dawkuje nam emocje, nie przytłacza faktami. Odsłania kulisy rynku piłkarskiego wykreowanego przez najbogatsze europejskie kluby. Pokazuje, iż na wynik meczu pracują wszyscy, ale to większość wypracowuje dogodne pozycje strzeleckie dla Messiego i Ronaldo. Przecież muszą być królami strzelców, muszą bić rekordy skuteczności, po to by coraz większe kwoty transferów i kontraktów wdzierały się na pierwsze strony mediów czy tabloidów. To wszystko bowiem generuje światowe zainteresowanie piłką jako globalną dyscypliną sportową. Dopiero Covid -19 coś zmienił, ale jak sami wiecie nie na długo. O czy świadczy najnowszy wielomilionowy kontrakt Ronaldo z drużyną z Kataru.