Recenzja

Santiago de Compostela

Kolokwialnie mówi, się, że jesteśmy zaledwie pielgrzymami na swojej ścieżce życia. Każdy z nas na tej ziemi planuje własną drogę, stara się iść śladami swoich bliskich, aby znaleźć swoje własne gniazdo, a w nim ukoić bezdomność. Kiedy już odnajdziemy własne miejsce spełnienia, założymy rodzinę, wybudujemy dom lub urządzimy własne mieszkanie, czujemy, nie tylko wierzący nieodpartą chęć podziękowania za to szczęście. W końcu pielgrzymka przez większość biorących w niej udział nazywana jest też ważnym pytaniem, które zadajemy samym sobie: „W jakim punkcie jestem, dokąd zmierzam”, jak mam dalej żyć?”.

Jest kilka szlaków pielgrzymek. Najpopularniejsze polskie pielgrzymki to oczywiście na Jasną Górę, do Lichenia, Łagiewnik, Wadowic, Kalwarii Zebrzydowskiej. Europejskie trasy pielgrzymkowe to przede wszystkim Ziemia Święta, Rzym, Fatima, Lourdes, La Salette, Medjugorie. Sanktuaria Europy i Santiago de Compostela, zwana popularnie „Camino”. Ale właśnie ta ostatnia wprowadza w nasze życie zasadnicze zmiany, pozostaje w nas na długo.

Wydawnictwo Jedność postanowiło wznowić w 2016  wydany pierwotnie w 2010 roku popularny poradnik "Santiago de Compostela. Poradnik pielgrzyma" autorstwa. Andrzeja Kołaczkowskiego-Bochenka. Wcześniej Andrzej Kołaczkowski opublikował piękne przemyślenia „Camino” oraz „Nie idź tam człowieku” popularny, wznawiany kilkakrotnie poradnik, dzięki któremu wielu pielgrzymów wybrało właśnie tą trasę - szlak do św. Jakuba – najstarszy szlak pielgrzymkowy Europy. I wtedy właśnie jego redaktor  Zbigniew Iwański postanowił przejść się na swoje własne, indywidualne Camino z poradnikiem Kołaczkowskiego.

Jak to zwykle bywa, w  tzw. praktycznym działaniu wyszło wiele utrudnień, niedogodności, które Iwański postanowił zmienić, podpowiadając przyszłym pielgrzymom lepsze rozwiązania.  I tak w 2011 roku powstał pomysł edytorskiego pakietu – Poradnik i Przewodnik rozdzielić , wydać w różnych formatach, ale w jednym pakiecie. Po to by, „Poradnik” - pomógł przyszłym pielgrzymom w podjęciu decyzji, przygotował ich do niełatwej drogi, a Przewodnik ma pełnić funkcję podręcznego informatorium.
Przeczytałem obie książki, dokładnie wczytałem się w ich treść i mogę z całą powagą i odpowiedzialnością potwierdzić, iż te tysiące pozytywnych głosów, opinii i komentarzy, które w międzyczasie napłynęły do autorów, jak i wydawcy potwierdzają opinię, iż jest to jeden z najbardziej popularnych podręcznych przewodników, z którego skorzystały tysiące pielgrzymów.

Nie będę cytował tu najbardziej celnych porad ani recenzował wybranego przez Zbigniewa Iwańskiego szlaku. Powiem tylko, iż jest to propozycja dla pielgrzymów-piechurów już trochę zahartowanych. Trzydzieści etapów rozpisanych na kolejne sekwencje, podejścia, a niektóre etapy liczą sobie po osiemdziesiąt kilometrów. Z tym, że autor zapisał wswoim Przewodniku dwa podstawowe warianty; I - począwszy od Saint Jean Pied-de-Port.do Santiago de Compostela liczy sobie 798 km. Ostatnio oglądałem film "Pielgrzym", gdzie spotykjaniu po drodze wędrowcy mówią, iż idą po dwa, trzy miesiące! Jest to więc  wyczerpująca Pielgrzymka, oczyszczające nie tylko nasze ciało, ale i duszę. Spotykane po drodze abergi - miesca noclegowe, są prywatne. Przewodnik zawiera oprócz  ich nazw, także przykładowe ceny oraz  uaktualniony słowniczek polsko-hiszpański.

Pamiętajmy też, iż droga św. Jakuba to sieć szlaków, które prowadzą do Santiago de Compostela. Jedne wiodą przez góry, inne brzegiem oceanu, jeszcze inne hiszpańskim płaskowyżem - Mesetą.
Poradnik zamiast wstępęm, zaczyna się ważnym pytaniem i zarazem poradę: „Czy przyjąć wariant stricte pielgrzymkowy, czy też mieszany turystyczno-pielgrzymkowy? To ważne pytanie i na początek zanim podejmiemy ambitną decyzję rozważmy wszystkie za i przeciw. To pomoże nam uniknąć „porażki”. Poradnik przynosi nam proste pytania: „Po co iść?”, „Dokąd idziemy?”, „Jak dojechać i jak wrócić?”. Wiedzcie mi, że zacząłem swoją lekturę właśnie od Poradnika. Bo często, mimo iż wybieramy się w podróż duchową zżera nas fałszywa ambicja. Bo ja muszę! Inni mogą, to ja też!Ale pamiętajmy też o prostej życiowej mickiewiczowskiej maksymie”: Mierzmy siły na zamiary!”.
Może właśnie od tego należałoby zacząć każdą pielgrzymkę!.