„Pape Satan aleppe. Kroniki płynnego społeczeństwa”,

Umberto Eco - niepublikowany dotąd zbiór felietonów - premiera 26.10.

Już 26 września do księgarń trafi książka, nad którą Umberto Eco pracował do ostatnich chwil życia – „Pape Satan aleppe. Kroniki płynnego społeczeństwa”. To zbiór pełnych dowcipu i celnych puent felietonów publikowanych na łamach tygodnika „L’Espresso”, w których Eco bierze pod lupę dobrze znane bolączki płynnego społeczeństwa.

Kryzys ideologii, kryzys partii, niepohamowany indywidualizm… Tak wygląda świat, w którym żyjemy. Eco bierze pod lupę dobrze znane bolączki płynnego społeczeństwa: dwulicowość polityki, obsesję na punkcie widoczności medialnej, której niemal wszyscy ulegamy, całkowitą symbiozę z naszymi telefonami komórkowymi, kiepski pozom edukacji. A także wiele innych tematów, które z charakterystyczną dlań przewrotnością poruszał w pełnych błyskotliwego dowcipu i celnych puent felietonach „La Bustina di Minerva” publikowanych na łamach tygodnika „L’Espresso”. Niniejszy wybór obejmuje artykuły z ostatnich piętnastu lat życia uczonego.

Uznałem, że ów cytat z Boskiej Komedii doskonale nadaje się na tytuł tego zbioru, który nie tyle z mojej winy, ile z winy naszych czasów jest niejednorodny, idealnie zarazem oddając płynny charakter tych piętnastu lat. - Ze Wstępu Autora

Umberto Eco (1932–2016) – filozof, mediewista, semiolog i miedioznawca oraz jeden z najbardziej znanych pisarzy współczesnych. Do najważniejszych jego prac eseistycznych należą m.in.: Dzieło otwarte, Teoria semiotyki, Semiologia życia codziennego, W poszukiwaniu języka uniwersalnego, Interpretacja i nadinterpretacja, Kant a dziobak, Od drzewa do labiryntu. Zainteresowanie teorią literatury zaowocowało Sześcioma przechadzkami po lesie fikcji, a estetyką – Sztuką i pięknem w średniowieczu, Historią piękna, Historią brzydoty (dwie ostatnie pozycje, które opublikował pod swoją redakcją, oraz Szaleństwo katalogowania i Historia krain i miejsc legendarnych - wydane przez REBIS). Prawdziwą sławę przyniosły mu powieści: Imię róży (jeden z największych bestsellerów w historii literatury), Wahadło Foucaulta, Wyspa dnia poprzedniego, Baudolino, Tajemniczy płomień królowej Loany, Cmentarz w Pradze i Temat na pierwszą stronę. Jako autor błyskotliwych tekstów publicystycznych dał się poznać w zbiorach: Diariusz najmniejszyoraz Zapiski na pudełku od zapałek (3 tomy), a także po części w tomie Wymyślanie wrogów i inne teksty okolicznościowe. Niniejszy wybór felietonów to już ostatni zbiór przemyśleń tego niezwykle wszechstronnego i nader przenikliwego obserwatora naszej płynnej rzeczywistości.