Uroczyste otwarcie wystawy Janusz Kusociński, które odbędzie się 29 lipca 2022 r. o godz. 11.00 w Centrum Olimpijskim
Uroczyste otwarcie wystawy Janusz Kusociński, które odbędzie się 29 lipca 2022 r. o godz. 11.00 w Centrum Olimpijskim
Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Łodzi zaprasza na uroczyste otwarcie wystawy Janusz Kusociński, które odbędzie się 29 lipca 2022 r. o godz. 11.00 w Centrum Olimpijskim Polskiego Komitetu Olimpijskiego (Wybrzeże Gdyńskie 4).
Wystawa będzie prezentowana do 10 sierpnia 2022 r.
Patronat honorowy nad ekspozycją objął Polski Komitet Olimpijski.
Janusz Kusociński, polski lekkoatleta, złoty medalista w biegu na 10 000 m z Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles (1932 r.).
Urodzony 15 stycznia 1907 r. w Warszawie. Syn Klemensa i Zofii ze Śmiechowskich. Zafascynowany początkowo grą w palanta i piłką nożną. Od 1925 r. występował w Robotniczym Klubie Sportowym Sarmata, w którym to zaczął stawiać pierwsze kroki na bieżni. W 1928 roku zmienia klub i wstępuje do Klubu Sportowego Warszawianka w którym biegał, aż do wybuchu wojny.
W 1928 r. rekord Polski na dystansie 5000 m bił trzykrotnie ! W karierze Kusocińskiego 1931 rok był przełomowy: stawał na starcie 43 razy ! Został wybrany laureatem Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca roku, a z początkiem 1932 r. otrzymał Wielką Honorową Nagrodę Sportową. Jeszcze przed zdobyciem medalu olimpijskiego udało mu się pobić dwa rekordy świata: 19 czerwca 1932 r. w Antwerpii podczas biegu na 3000 m oraz 30 czerwca w Poznaniu na 4 mile (ok. 6437 m).
Był jednym z najpopularniejszych sportowców Polski międzywojennej. Po kontuzji kolana w 1933 r. przerwał starty. Stopniowo powracał do formy. Powrócił do zawodów w 1937 r. Życiową formę zaczął osiągać w 1939 r. ponownie zaczął bić rekordy - 8 czerwca w Helsinkach na 5000 m i 3 mile ustanowił nowe rekordy Polski. Przygotowywał się do Igrzysk Olimpijskich w 1940 r. Chciał wystartować w maratonie, jednak 1 września 1939 r. na Warszawę spadły pierwsze bomby.
W ciągu jednego dnia Kusy ze sławnego sportowca stał się jednym z tysięcy broniących stolicy. Jako ochotnik został przydzielony do pierwszego plutonu kompanii karabinów maszynowych 2 Batalionu 360 Pułku Piechoty. Po przegranej wojnie obronnej wstępuje do konspiracyjnej Organizacji Wojskowej Wilki, przyjął pseudonim Prawdzic.
W wyniku denucjacji został aresztowany przez Gestapo 28 marca 1940 r. Osadzony początkowo w więzieniu mokotowskim, a następnie przy al. Szucha 25. Między 20 a 21 czerwca został przewieziony do Palmir pod Warszawę i tam rozstrzelany.
