Nagroda im. Józefa Mackiewicza, l
Jacek Kowalski laureatem Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza
11 listopada 2017 roku w Centralnej Bibliotece Rolniczej w Warszawie po raz szesnasty odbyło się uroczyste wręczenie Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. Nagroda przyznawana jest przez ośmioosobowe jury, którego członkami są pisarze, publicyści i krytycy literaccy.
Nagroda ma na celu wyłonienie polskich książek nienaukowych, w sposób szczególny upowszechniających rodzimą kulturę, historię i tradycję – w myśl słów Józefa Mackiewicza że „tylko prawda jest ciekawa”. Tegorocznym laureatem, wybranym spośród ośmiu nominowanych, został Jacek Kowalski, autor książki „Sarmacja. Obalanie mitów: podręcznik bojowy”, wydanej przez Wydawnictwo Zona Zero. Wyróżnienie otrzymał Jacek Komuda za powieść „Hubal” (Wydawnictwo Fabryka Słów).
Jacek Kowalski – ur. 1964, historyk sztuki, wykładowca w UAM w Poznaniu, tłumacz, popuaryzator liryki starofrancuskiej, poeta i pieśniarz, autor scenariuszy widowisk i spektakli. Napisał kilkudziesiąt książek popularnonaukowych i naukowych poświęconych historii kultury, literatury i muzyki. „Sarmacja. Obalanie mitów: podręcznik bojowy” to rzetelne przedstawienie czasów sarmackich w Polsce: historii, obyczajowości, problemów społecznych. Autor odbrązawia narosłe przez wieki mity i legendy związane z tą epoką. Kreśli autentyczną historię Rzeczpospolitej szlacheckiej w formie gawędy, co nadaje książce cechy uniwersalnej opowieści, nie obciążonej naukowym tonem. Jacek Kowalski nie idealizuje obrazu Polski XVII wieku, opisując zarówno jej blaski, jak i cienie.
Jacek Komuda – ur. 1972, historyk, prozaik, publicysta, współautor scenariuszy gier komputerowych i planszowych. Autor opowiadań i powieści z gatunku fantastyki i historii, głównie z okresu Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Wyróżniony „Hubal” to zbeletryzowana oparta na faktach opowieść o majorze Henryku Dobrzańskim, „pierwszym partyzancie II wojny światowej”. Powieść obejmuje ostatnie kilka miesięcy życia majora (wrzesień 1939–kwiecień 1940), choć z retrospekcji odczytać można większą część jego niezwykle bogatego życia. Wyłaniający się z powieści Komudy Hubal to nie posągowa postać, wzniosła legenda, a zwykły człowiek: odważny, ale i ulegający słabościom, bohaterski, lecz niekiedy zbyt porywczy, kórego intrygujące życie wcale nie było czarno-białe.
