Most Poezji Warszawa - San Francisco
Most Poezji Warszawa - San Francisco
Miasto Stołeczne Warszawa, Wydawnictwo Znak oraz Kino Atlantic zapraszają na Most poezji Warszawa - San Francisco - 12 czerwca, godzina 18.00
W spotkaniu udział wezmą: Jane Hirshfield*, Anna Piwkowska, Marzanna Bogumiła Kielar oraz Dariusz Suska.
Gospodarzami wieczoru będą Adam Szostkiewicz oraz Artur Wolski
Wybrane teksty znamienitych Gości zaprezentują nam młodzi aktorzy z Ogniska Teatralnego „U Machulskich”pod kierownictwem Anny Kozłowskiej.
Tłem dla poezji będzie prezentacja obrazów Sylwii Lenart - Kalinowskiej***** pierwszy raz na wielkim, kinowym ekranie.
Podczas spotkania oglądać będziemy powstający "na żywo" obraz inspirowane poezją zaproszonych gości.
Uwaga:
Liczba miejsc ograniczona. Prześlemy potwierdzenie wpisania na listę gości najpóźniej do 5 czerwca.
Przed i po spotkaniu będzie można kupić tomiki poezji w promocyjnej cenie i zdobyć autografy Poetów.
Spotkanie będzie tłumaczone konsekutywnie.
* Jane Hirshfield, poetka, eseistka i tłumaczka, jest autorką nagradzanych tomów wierszy, w tym Of Gravity & Angels (1988), The October Palace (1994), Given Sugar, Given Salt (2001), After (2006), Come, Thief (2011), The Beauty (2015). Po polsku ukazał się w 2002 roku wybór jej poezji Uważność. Jest autorką kilku zbiorów esejów o poezji oraz współautorką antologii poetyckich, w tym wyboru wierszy religijnych pisanych przez kobiety. Tłumaczka m.in. poezji japońskiej. Studiowała na prestiżowym uniwersytecie w Princeton. Jako visiting poet wykładała na wielu amerykańskich uczelniach. Popularyzuje poezję, prowadząc warsztaty creative writing, występując w radio i cyklicznych programach TV. Spędziła kilka lat w klasztorze Zen w Kalifornii, gdzie została wyświęcona na ucznia w tradycji Soto. Stypendystka m.in. Guggenheim Foundation oraz Rockefeller Foundation. Wpływy kanonicznych poetów zachodnich są w jej poezji równie silne co tradycji literatury Wschodu. Jej twórczość, zainspirowana klasyczną poezją chińską i japońską, charakteryzuje się lapidarnością frazy i precyzją wyrazu. Podejmuje próbę nazwania nienazywalnych, wydawałoby się, olśnień różnorodnymi przejawami życia – nie tylko ludzkiego. Przygląda się uniwersum istnień, życie i śmierć traktując na sposób buddyjski jako immanentną część każdego doświadczenia. Poezja Hirshfield otwiera nas na swobodną kontemplację rzeczywistości; każdemu uważnie dobranemu słowu autorka nadaje wymiar metafizyczny. Pozwala umysłowi czytelnika meandrować swobodnie wśród wywoływanych przez jej obrazy skojarzeń, by poprzez uważną obserwację szczegółu doprowadzić go do odkrycia istoty rzeczy.
** Anna Piwkowska, poetka i eseistka, jest autorką dziewięciu tomów wierszy nagrodzonych m.in. Nagrodą Literacką m.st. Warszawy (Farbiarka, 2009) i wyróżnieniem Fundacji im. Kościelskich (Po, 2002). Za twórczość poetycką została uhonorowana Nagrodą Literacką
Georga Trakla (1995), a za prozatorską – nagrodą IBBY (za powieść dla młodzieży Franciszka, 2014). Szczególnie zainteresowana literaturą rosyjską, napisała dwie książki o Annie Achmatowej (Achmatowa, czyli kobieta, 2003 i Achmatowa, czyli Rosja, 2015).
Obecnie pracuje nad książką o Marynie Cwietajewej. Współpracuje z „Zeszytami Literackimi” i „Nowymi Książkami”. Wiersze poetki tłumaczone były na język angielski, włoski, rosyjski, niemiecki, hiszpański, kataloński, słoweński, hebrajski. Jest członkinią polskiego PEN Clubu. Uczy w społecznym gimnazjum w Zespole Szkół „Bednarska” w Warszawie. Wyspa Nieborów przynosi wybór najważniejszych wierszy pisanych w latach 1990–2015. Tytuł trafnie odsyła do miejsc ważnych w życiu i twórczości poetki – jej „drugiego domu” w Nieborowie, gdzie od dzieciństwa spędza każdą wolną chwilę, i wysp greckich – przede wszystkim Krety – dokąd często podróżuje i gdzie powstało wiele jej wierszy. Poezja Anny Piwkowskiej jest zadomowiona w kulturze śródziemnomorskiej, postaci z mitologii greckiej stają się współczesnymi uchodźcami, koczują w przejściach podziemnych i korytarzach metra. Zmysłowe, pełne namiętności i zarazem metafizyczne wiersze, ujęte często w kunsztowną, klasycyzującą formę traktowaną w sposób odkrywczy i nowoczesny, stanowią jedno z najciekawszych zjawisk we współczesnej poezji polskiej.
*** Marzanna Bogumiła Kielar – poetka, absolwentka filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Po debiutanckiej, obsypanej nagrodami Sacra conversazione (1992) opublikowała kolejne książki poetyckie: Materia prima (1999), Monodia (2006) oraz wybory Umbra (2002)i Brzeg (2010). Jej wiersze ukazały się w języku niemieckim, angielskim, bułgarskim, słoweńskim i innych. Laureatka m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich i Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny (1993), Paszportu „Polityki” (2000), nominowana do Nagrody Literackiej Nike (2000), uhonorowana Kryształem Vilenicy (Słowenia, 1995) i Hubert-Burda-Preis (Niemcy, 2000). Wielokrotna stypendystka fundacji kulturalnych i ośrodków badawczych w Europie, Stanach Zjednoczonych, Skandynawii i Azji.
**** Dariusz Suska urodził się w 1968 roku w Złotoryi. Skończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Wydał sześć tomów wierszy, świetnie przyjętych przez krytykę i nominowanych do najważniejszych nagród literackich (Nike, Silesius i Gdynia): Rzeczy które były światem (1992), DB 6160221 (1998), Wszyscy nasi drodzy zakopani (2000), Cała w piachu (2004), Czysta ziemia (2008) i Duchy dni (2012). Mieszka w Warszawie.
***** Sylwia Lenart - Kalinowska
Sylwia Kalinowska to malarka młodego pokolenia. Tworzy i mieszka w Janowie Podlaskim na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. Ukończyła Historię Sztuki na Collegium Civitas w Warszawie, absolwentka wydziału artystycznego –grafiki na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Ilustratorka okładek do książek, miłośniczka koncepcji artystycznej ut pictura poesis. W jej twórczości dostrzec możemy w głównej mierze akty kobiece przedstawione za pomocą tuszu, farby, oraz pasteli. Jej celem jest uwidocznienie na obrazie piękna i zmysłowości drzemiącego w każdej kobiecie. Kobieta - to ona stała się dla Sylwii Kalinowskiej inspiracją najmocniejszą i wciąż niewyczerpaną w swym bogactwie i skrywanej tajemnicy. Jej kobiety jawią się jako anielice i diablice, jednak łączy je wspólny mianownik: wszystkie piękne, subtelne i zmysłowe. Nietrudno zauważyć, że Sylwia Kalinowska umiłowała secesję, ona bowiem – jak żaden inny styl malarski – zezwala na swobodne układy kompozycyjne, czaruje falistą linią, bogatą ornamentyką roślinną i zwierzęcą, asymetrią, linearyzmem i płaszczyznowością, a wszystko to tworzy wrażenie ulotności, zwiewności i czyni postacie kobiet iluzorycznymi, jakby nie z tego świata. Są różne - pełne dynamiki lub harmonii, realistyczne i alegoryczne, wszystkie jednak wypełnione skrywaną emocją i tajemnicą.
