Nie żyje prof. Jacek Łukasiewicz

Poeta, krytyk literacki, historyk literatury, były profesor UWr, laureat Nagrody Literackiej Pen Clubu i Nagrody im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości krytycznej i eseistycznej, a także były przewodniczący jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”. Prof. Jacek Łukasiewicz zmarł dzisiaj we Wrocławiu w wieku 87 lat. Informację podały Radio Wrocław i Wydawnictwo J, z którym Profesor współpracował.

Jacek Łukasiewicz urodził się w 1934 r. we Lwowie. Po wysiedleniu z rodziną na Ziemie Odzyskane trafił do Leszna, gdzie ukończył szkołę powszechną i średnią. Na studia polonistyczne na UWr przyjechał do Wrocławia w roku 1950. Potem został pracownikiem Wydziału Filologicznego w Instytucie Filologii Polskiej.

Rozprawę doktorską (1972) napisał o polskiej tradycji poetyckiej w liryce współczesnej, a habilitację uzyskał (1980) na podstawie pracy „Mieczysława Jastruna spotkania w czasie”. Od roku 1974 do emerytury kierował Zakładem Literatury Polskiej XX wieku. Wypromował wielu magistrów i kilkunastu doktorów. Zainteresowania badawcze skupił na interpretacji poezji XX wieku i współczesnej, a także socjologicznymi i politycznymi jej kontekstami oraz dziewiętnastowieczną tradycją.

Jacek Łukasiewicz pisał prace naukowe, eseje i zbiory analiz, w których stworzył intrygujące interpretacje utworów m.in. Miłosza, Różewicza, ks. Twardowskiego, Karpowicza, Szymborskiej, Herberta, Terleckiego, Kozioł, Barańczaka, Rymkiewicza, Szubera, Sobkowiaka.

Wydał m.in. „Szmaciarzy i bohaterów” (1963), „Zagłobę w piekle” (1965), „Republikę mieszańców” (1974), „Oko poematu” (1991), „Wiersze w gazetach 1945-1949” (1992), „Rytm czyli powinność. Szkice o książkach i ludziach po roku 1981” (1993), „Mickiewicz” (1996), „Herbert” (2001), „Grochowiak i obrazy” (2002), „Wiersze Adama Mickiewicza” (2003), „Ruchome cele” (2003), „Jeden dzień w socrealizmie” (2006). Jako poeta debiutował w roku 1958 zbiorem wierszy „Moje i Twoje”. Następnie opublikował m.in.: „Dolinę” (1962), „Obraz siedzącej” (1963), „Zabawy zimowe” (1968), „Podróże” (1976), „Album” (1983), „Światło mijania” (1986), „Mali mistrzowie” (1993), „Czas niedopełniony” (1998), „Deszczyk i inne wiersze” (2005).

Współpracował z wieloma pismami, m.in. z „Akcentem”, „Odrą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Arkuszem”. Utwory poetyckie tworzył już w czasie studiów, a zadebiutował tomikiem „Twoje i moje” (1959). Potem były kolejne zbiory, m.in. „Zabawy zimowe” (1968), „Podróże” (1976), „Czas nie dopełniony” (1998), „Stojąca na ruinie” (2011).

Ważne dla jego twórczości są również liczne monografie – za książkę „Herbert” (2001) został nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2002. Jest laureatem Nagrody Literackiej PEN Clubu i Nagrody im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości krytycznej i eseistycznej oraz finalistą Nagrody Poetyckiej Orfeusz 2012 za tom „Stojąca na ruinie”, a także laureatem Nagrody Osobnej Miasta Gdynia 2013 za książkę „TR – Tadeusz Różewicz”. Otrzymał również nagrodę Fundacji Władysława i Nelli Turzańskich z Toronto w dziedzinie literatury.

Był nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” 2019 za tom „Wiązania”. Przez trzynaście lat (2008-2015) prof. Jacek Łukasiewicz przewodniczył jury tej nagrody.

Cześć Jego Pamięci!

***

Oprócz podróży są także powroty.
Książki pożółkły, ludzie się postarzeli.
To pierwsze wrażenie, nie ulegaj mu pochopnie.
Ty, inny, spotykasz kogoś, kto czekał
aż będziesz umiał go rozumieć.
Ciesz się spotkaniem – powrotem i podróżą jednocześnie,
Ciesz się spokojnie, z teraźniejszym swoim pulsem i potem.
Nie musisz się spieszyć. Zdążysz.
Jeśli przerwiesz rozmowę, przerwiesz ją we właściwej chwili.
I nie prowadź tego wiersza nierozważnie,
do pospiesznej pointy.

Informujemy, że pogrzeb prof. Jacka Łukasiewicza odbędzie się w najbliższą sobotę, 13 marca o godz. 14.00 na Cmentarzu Grabiszyńskim przy ul. Grabiszyńskiej 333.