Połowa czerwca w Oficynie Impuls
Na horyzoncie połowa czerwca i kiełkujący okres wakacji… O tej porze roku tradycyjnie na plan pierwszy wysuwają się najmłodsi i ich potrzeby, a w tle majaczy niewyraźny kontur tej najszacowniejszej z instytucji, jaką bez wątpienia jest szkoła. I o szkole, i naszych Czytelnikach będzie dziś mowa.
Zaczynamy od prezentacji najnowszej książki Marii Kuchcińskiej pt. Stopniowanie trudności zadań w edukacji przedszkolnej i szkolnej. Po to samo O tym samym Nie tak samo.
Książka została opracowana z myślą o wsparciu nauczycieli w urzeczywistnianiu dwu pierwszych punktów, ale sądzę, że może posłużyć także nieprofesjonalnym wychowawcom / organizatorom poznawczych zabaw wychowanków. Zadania edukacyjne prezentowane w tym opracowaniu, choć graficznie odległe od monotonii matematycznych „słupków”, nie stanowią jednak odejścia od edukacji adaptacyjnej. Wbrew pozorom to właśnie ona jest zachowana w znakomitej większości ćwiczeń – są to głównie zadania zamknięte z wynikiem końcowym antycypowanym i narzucanym bezpośrednio przez nauczyciela, a pośrednio przez naukowy dorobek ludzkości.
Książka Marii Kuchcińskiej, jakkolwiek adresowana głównie do nauczycieli, może być ciekawym źródłem inspiracji dla nieprofesjonalistów (rodziców, opiekunów) poszukujących wzorów uatrakcyjniania uczenia się […]
Elżbieta Mudrak odpowiedzialna jest za nową publikację Człowiek w poszukiwaniu siebie, Innego i Boga. (Re)konstrukcja tożsamości uczestników wybranych grup religijnych.
Co swym utworem zamierzała? Problematyka, którą podjęła Autorka polecanej publikacji, związana z funkcjonowaniem grup religijnych określonych jako sekty czy kulty oraz ich uczestnikami, pozostaje w kręgu zainteresowania wielu doświadczonych badaczy. Materiał zebrany na półkach rodzimych księgarni, bibliotek i czytelni jest imponujący. Czy jednak wyczerpująco odpowiada na rodzące się pytania i nasuwające się wątpliwości?
Autorka doszła do wniosku, że niewystarczający poznawczo jest materiał odnoszący się do tożsamości indywidualnej (jednostkowej, osobowej) osób związanych z grupami religijnymi działającymi poza tradycyjnym Kościołem katolickim. Dlatego wyruszyła na poszukiwani w ramach zrealizowanych badań. Respondenci, dzieląc się swoim doświadczeniem zawartym w biograficznej narracji, wykazali się nie tylko umiejętnością (re)konstruowania przebiegu własnego życia, ale również jego analizy. Pozyskane (re)konstrukcje są nie tyle odtworzeniem ich drogi życiowej, ile również próbą argumentacji, uzasadniania dokonywanych wyborów i podejmowanych decyzji. Z dzisiejszej perspektywy mogłabym nazwać je „refleksyjnymi projektami Ja”. Możliwość podzielenia się osobistym doświadczeniem urzeczywistniła każdego z narratorów. Refleksyjne projekty Ja stały się świadectwem indywidualnego istnienia w świecie każdego z nich. Przeprowadzona (re)konstrukcja tożsamości nie była łatwa. Każdy badacz tworzy w pewnym sensie własny sposób poznawania i opisu przedmiotu badań. Autorka traktując każdą opowieść w sposób głęboko zindywidualizowany, aby nie zatracić jej wyjątkowości i osobliwości, zrezygnowała z nastawienia na liczbę historii. Kwestie teoretyczne dotyczące tożsamości i religii: grup religijnych, ich uczestników oraz wyniki badań, tworzą sześć rozdziałów niniejszej książki. Pięć z nich ma charakter teoretyczny, natomiast rozbudowany rozdział szósty to analiza pozyskanego materiału empirycznego. Część przedstawionych treści pochodzi z dysertacji doktorskiej powstałej pod kierunkiem prof. dr hab. Ewy Kantowicz na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.
Książka nie jest adresowana do konkretnego grona odbiorców; Autorka starała się nadać jej interdyscyplinarny charakter. Dokonując ostatecznego podsumowania, nie opuszcza ją pytanie: Czy wydźwięk przedstawionego materiału poddanego analizie nie jest nazbyt optymistyczny?
Kolejne dwie nowości wchodzą w skład serii Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja. Dzisiaj prezentujemy dwa nowe tomy 4 i 3.
Mistrz i uczeń w cyberprzestrzeni jest już trzecim tomem serii „Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja”. Książka ma charakter innowacyjny, twórczy i prognostyczny, prezentując najnowsze analizy dotyczące obszaru badawczego, jakim są nowe technologie informacyjno-komunikacyjne tworzące cyfrową przestrzeń. […] Dedykuję ją wszystkim mistrzom – zarówno tym w środowisku rodzinnym, jak i instytucjach edukacyjnych oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Niech pomoże Wam zapewnić swoim uczniom odpowiedzialne korzystanie z szans cyberprzestrzeni i bezpieczeństwo podczas jej użytkowania.
Czwarty tom – pod redakcją Józefa Bednarka i Anny Andrzejewskiej – stanowi kolejną próbę ujęcia problematyki relacji triady ontyczno-relacyjnej: „Cyberprzestrzeń – Człowiek – Edukacja”, w kontekście opisu coraz bardziej ważkiego i rzutkiego pod względem społecznym zagadnienia: Rodzic, dziecko, nauczyciel w przestrzeni wirtualnej.
To niewątpliwie wartościowa pozycja dotycząca osadzenia przestrzeni wirtualnej w perspektywie pedagogicznej oraz indywidualnego i społecznego wymiaru zagrożeń przestrzeni wirtualnej. Publikacja […] w precyzyjnym ujęciu ukazuje, jak świat wirtualny permanentnie domaga się dialogu ludzi nauki, którego celem jest dojrzałość indywidualno-społeczna tych, którym ona ma służyć. Owa dialogiczność jest elementem dojrzałej edukacji i wychowania w różnych, aczkolwiek integralnie ze sobą powiązanych, autorskich tematykach. Łączy ta książka zalety interesującej poznawczo i poprawnej metodologicznie publikacji naukowej, jak również nośnika o charakterze aplikacyjnym.
Zakończmy ten krótki przegląd obietnicą lata i wakacji, których osobiście nie wyobrażamy sobie inaczej niż boso na trawie z zacną książką pod pachą. A jaką? O to zadba już Bogusław Śliwerski, podsuwając nam Pedagogia harcerskiego wychowania. Fundamenty... Książka jest [...] kompetentną, wielowątkową odpowiedzią na pytanie: w jakim stopniu współczesna myśl pedagogiczna w harcerstwie i o harcerstwie podejmuje i pojmuje istotę wychowania oraz jaką rolę odgrywa w niej prymarne jego rozumienie jako środowiska pośredniego wychowania? – co stanowi o jej niezaprzeczalnej wartości dla współczesnego ruchu harcerskiego?
Jak jest w rzeczywistości? Czy harcerstwo polskie wyróżnia w istocie od skautingu między innymi nasycenie polskiego harcerstwa naukową myślą? Zanim więc odpowiem na pytanie, czy(-m) jest harcerskie wychowanie, powinienem odnieść się do naukowych źródeł na ten temat. Pedagogika jest tą nauką, której kluczowym przedmiotem badań jest wychowanie. Czy jednak możemy mówić o pedagogice harcerskiej? Jak w myśli skautowej/harcerskiej jawiło się wychowanie oraz w jakim kierunku ewoluuje jego sens? Senat III Rzeczypospolitej uchwalił 2018 rok Rokiem Harcerstwa. Jest to zatem znakomita okazja ku temu, by sięgać do ponad stuletniej myśli o istocie wychowania i różnych jego aspektach w skautingu światowym oraz polskim, także w naszym harcerstwie.
Uwaga! już teraz zapraszamy do naszej księgarni impulsoficyna.com.pl a na odwiedzających czeka mnóstwo niespodzianek, np.:
- Do każdego zakupu książka GRATIS (Czytelnik ma do wyboru ponad 25 tytułów),
2. Okazja na Darmową Dostawę,
3. Okazja na 20% dodatkowego rabatu,
4. Zapisz się do naszego newslettera o otrzymasz min. 40% rabatu (wpisuje się),
5. 400 tytułów w promocyjnych cenach zarówno wersje papierowe jak i ebook,
6. Nowości i wznowienia z szeroko rozumianej pedagogiki i nie tylko (800 aktywnych tytułów).
Czy jeszcze potrzebujecie argumentów, aby nas odwiedzić?
Tylko w Impulsie możemy pisać tak długo... :)