Recenzja

Odkrywanie tajemnic Harryego Pottera. Hogwart. Gryffindor

Myślę, że wszyscy młodzi i starzy kojarzą cykl powieściowy Joanne K. Rowling  poświęcony postaci Harry'ego Pottera. Dodatkowo znajomość tą pogłębiła seria adaptacji filmowych, które podbiły serca milionów widzów na całym świecie. Ale nikt tak naprawdę nie zgłębił symboliki, znaczeń i aluzji filozoficznych, historycznych, politycznych i autobiograficznych jakie za sprawą historii Harry Pottera przemyciła w swoich książkach Rowling.

Doktor hab. Agnieszka Kobrzycka,historyk literatury, członek Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym oraz Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, zajmuje się literaturą i kulturą oświecenia, antropologią głupoty, teraz miłośnikom Harry Pottera znana będzie jako jedna z najważniejszych znawczyń i interpretatorek twórczości Joanne K. Rowling.

Jej pisarskim i naukowym zamierzeniem jest zinterpretowanie inspiracji, aluzji i wiedzy filozoficzno-religijnej jaką Rowling przemyciła na karty cyklu powieściowego o Harrym Potterze.
A jest to naprawdę krecia praca stricte naukowa, oparta o wiedzę analityczną z różnych dziedzin nauki tj. religioznawstwo, antropologię kulturową, historię, mitologię, filozofię, a nawet symbolikę magiczną czy etymologię. Przy okazji Kobrzycka w oparciu o własne tłumaczeniu fragmentów powieści o Potterze chce przywrócić oryginalną psychologiczną głębię oraz wielopoziomowość z jakiej Rowling patrzyła na literacką fabułę pisząc o świecie Hogwartu, Gryffindoru, Slytherinu czy Ravenclawu. Za tymi nazwami kryje się prawdziwa genealogia i tysiącletnia mitologia Hogwartu, który załączyli najwięksi ówcześni czarodzieje. Szkoła kształcąca młodych czarodziei, także z rodzin mugolskich mieściła się w zamku o bliżej niesprecyzowanej lokalizacji na terenie Szkocji. Wzorowana na Gordonstoun School, prywatnej szkockiej szkole posługiwała się charakterystycznym mottem: Więcej jest w Tobie niż myślisz.

Przyznam, iż nie czytałem całego cyklu powieściowego Rowling, ale Agnieszka Kobrzycka bardzo szybko wciągnęła mnie do swojej koncepcji często wręcz dedukcyjnych. Jej
interpretacja jest napisana jasnym językiem, bez zbędnego żonglowania naukowym dyskursem. Przez co bardzo przyjaźnie vi ciekawie odkrywa się wraz z nią ujawnione tajemnice. Jest to o tyle ważne, że w międzyczasie Rowling i jej cykl powieściowy na stałe weszły do popkultury jako jej symbole, a w ślad za tym powstało sporo stron internetowych i fandomów zajmujących się wiedzą o świecie Harry Pottera i związanych z nim powieściowych bohaterów.

Nie muszę przekonywać fanów prozy Rowling do uzupełnienia swojej wiedzy o pracę Agnieszki Kobrzyckiej „Odkrywanie tajemnic Harry’ego Pottera”, a piszę teraz do mugoli, „pamiętajcie, że przed Rowling był Tolkien, a potem Lewis z Opowieściami z Narnii”. Dzieła te w jakimś stopniu zainspirowały Rowling do stworzenia wielopłaszczyznowego świata czarodziei z Hogwartu i Gryffindoru oraz pozostałych domów.

Literatura tak jak i historia ma swoją ciągłość, nic nie dzieje się w próżni. Stąd arcyciekawe same w sobie są odkrycia dr Kobrzyckiej, gdyż w miarę zagłębiania się w symbolikę świata Pottera, zdajemy sobie sprawę, iż napisanie siedmiotomowego cyklu o Harrym i jego przygodach jako adepta magii nie było wcale takim łatwym zadaniem. Wielość odniesień jakie zawierają w sobie powieści Rowling świadczy o jej tytanicznej żmudnej pracy, o wiedzy i zainteresowaniach. Niechże pamiętają o tym młodzi adepci sztuki literackiej starający się pójść w jej ślady. Pamiętajcie, że stoją za tym lata przygotowań, wertowanie różnych źródeł historycznych i mitologicznych, po to by stworzony przez nią świat rytuałów i ceremonii związanych z poszczególnymi domami, był na tyle realny i sprawdzalny dla przeciętnego czytelnika, aby zachęcał go do pójścia ich śladem, a co za tym idzie nabycia kolejnego tomu jego przygód.
Pamiętajmy też, iż w przeciwieństwie do świata Narnii czy Śródziemia istnieje on wewnątrz świata rzeczywistego i składają się nań rzeczywiści ludzie, podzieleni na osoby magiczne i mugoli, czy osoby pochodzące spoza świata magii.