
Eda Ostrowska
Spotkanie autorskie z Edą Ostrowską w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Lublinie


Miejska Biblioteka Publiczna zaprasza na spotkanie autorskie z Edą Ostrowską oraz promocję jej najnowszego tomiku „Poemat filozofujący” 30 maja 2017, godz. 17.00 Filia nr 2 MBP, ul. Peowiaków 12. Spotkanie prowadzi Kazimierz Malinowski.
Eda Ostrowska – polska poetka i prozaiczka. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki we Włodawie (1978). To tam podjęła pierwsze próby literackie, pod okiem Józefa Ferta. W latach 1978-1983 studiowała bibliotekoznawstwo i informację naukową na UMCS. Debiutowała w "Kamenie" (1977), jej cykl wierszy ukazał się również w "Twórczości", kierowanej wówczas przez Jarosława Iwaszkiewicza (1979).
Jest autorką siedemnastu zbiorów poetyckich i jednej prozy poetyckiej. Wielokrotna laureatka nagród m. in.: Nagrody Artystycznej Młodych im. S. Wyspiańskiego, I Nagrody w IX Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. E. Stachury, głównej nagrody w XVII Konkursie im. Anny Kamieńskiej. Trzykrotnie otrzymała Nagrodę im. J. Czechowicza. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia w 2012 roku. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Lublinie.
„Eda Ostrowska jest poetką o znaczącym dorobku, postacią ważną dla polskiej kontrkultury lat 80. Magnetyzm jej charyzmatycznej osobowości przyciągał wielu podobnych jej autsajderów. To późne dziecko epoki Stachury, polskiego pokolenia hippisowskich „dzieci kwiatów”, jednak w jej pisarstwie jest już coś punkowo drapieżnego, autowiwisekcyjnego.” (Kazimierz Malinowski, Wstęp do: Eda Ostrowska, Oto stoję w deszczu ciała, Warszawa: Jirafa Roja, 2013.)
"Poezja Edy Ostrowskiej da się porównać do Ognistego Krzewu. Wcielenia żywego ognia wytrawiającego twarde drzewo, ale go nigdy nie spopielającego." (Jadwiga Mizińska, Wstęp do: Eda Ostrowska, Poemat filozofujący, Lublin: Wyd. Episteme, 2017.)