"Oksfordzka historia unii polsko-litewskiej", Robert I Frost
W DW REBIS: Oksfordzka historia unii polsko-litewskiej
Już 2 października do księgarń trafi pierwszy tom "Oksfordzkiej historii unii polsko-litewskiej" napisanej przez profesora Roberta Frosta. To opowieść o jednej z najdłużej trwających unii w historii Europy. Robert Frost podejmuje wyzwanie innej, niż dotąd interpretacji związku Polski i Litwy – przedstawia go jako podręcznikowy przykład „państwa złożonego”, pisze o tym, jak kształtowało się oparte na konsensusie, wielonarodowe i pluralistyczne pod względem religijnym państwo zbudowane na drodze pokojowych negocjacji pomimo toczących się często wewnętrznych sporów o charakter unii. Historia zrodzonej w latach 1385-1386 wizji związku politycznego jest tematem fascynującym i z pewnością wartym zgłębienia.
Profesor Robert Frost podczas wizyty w Polsce odwiedzi Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie (28.10, godz. 13.00-14.00), będzie również w Warszawie w dniach 6-9.11.
Historia jednego z najdłużej trwających związków politycznych w historii Europy
Nie da się zrozumieć współczesnej historii Polski, Litwy, Ukrainy i Białorusi bez zrozumienia dziedzictwa unii polsko-litewskiej.
Historię Europy Wschodniej zdominowała opowieść o ekspansji Imperium Rosyjskiego, lecz Rosja stała się mocarstwem dopiero po roku 1700. Przez trzysta lat największą potęgą Europy Wschodniej było państwo powstałe na skutek zawarcia unii przez Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie. Unia ta należała do najdłużej trwających unii politycznych w dziejach Europy. Ponieważ jednak jej żywot dobiegł końca u schyłku XVIII wieku, w ramach procesu, który myląco nazywany jest „rozbiorami Polski”, w standardowych ujęciach historii europejskiej jej dzieje przedstawia się tylko pobieżnie.
Pierwszy tom Oksfordzkiej historii unii polsko-litewskiej opowiada o kształtowaniu się opartego na konsensusie, wielonarodowego oraz pluralistycznego pod względem religijnym państwa, które budowano zarówno oddolnie, jak i odgórnie na drodze pokojowych negocjacji, a nie wojny oraz podboju. Ta zrodzona w latach 1385‒1386 wizja unii politycznej okazała się pociągająca dla Polaków, Litwinów, Rusinów i Niemców, a następnie również mieszkańców Prus (1454) i Inflant (1561). Chociaż wewnątrz unii toczyły się często zażarte spory o jej charakter, wzajemne nieporozumienia nigdy nie przeważyły nad wizją Rzeczypospolitej jako unii ludów stanowiącej jedną wspólnotę polityczną obywateli pod panowaniem monarchy elekcyjnego. Robert Frost podważa dotychczasowe interpretacje związku Polski i Litwy wypaczone przez pogląd, zgodnie z którym pojawienie się suwerennego państwa narodowego stanowi istotę politycznej nowoczesności, i przedstawia unię polsko-litewską jako podręcznikowy przykład „państwa złożonego”.
Kilka słów o autorze:
Robert Frost kształcił się na uniwersytetach w St Andrews, Krakowie i Londynie. Po osiemnastu latach wykładania w londyńskim King’s College przeniósł się w 2004 roku na uniwersytet w Aberdeen, gdzie obecnie kieruje katedrą historii. Interesuje się historią wschodniej i północnej Europy od XIV do XIX wieku. Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół dziejów Polski i Litwy oraz historii wojskowości w epoce nowożytnej.
