"Lodorosty i bluszczary", Muzeum Literatury

Wakacyjna atrakcja kulturalna: "Lodorosty i bluszczary" – wystawa w Muzeum Literatury

Wystawę Lodorosty i bluszczary poświęconą poetyckiej twórczości dla dzieci Jerzego Ficowskiego będzie można obejrzeć od 23 sierpnia do końca września w Muzeum Literatury.

Na ekspozycji prezentowane są zarówno materiały archiwalne (czasopisma, fotografie, maszynopisy) pochodzące z archiwum autorskiego poety, jak również oryginały prac i projekty książek poetyckich dla dzieci, do których ilustracje przygotowywali wybitni twórcy – przedstawiciele polskiej szkoły ilustracji – m.in. Adam Kilian, Wiesław Majchrzak, Mieczysław Piotrowski, Gabriel Rechowicz, Bożena Truchanowska, Józef Wilkoń, Zdzisław Witwicki. Ich uzupełnieniem będzie cykl prac jednej ze znakomitych ilustratorek młodego pokolenia – Gosi Herby, która zilustrowała najobszerniejszy z dotychczasowych wyborów wierszy dla dzieci Jerzego Ficowskiego Lodorosty i bluszczary (2017).

Jerzy Ficowski przez ponad trzy dekady tworzył teksty z myślą o najmłodszych odbiorcach. Utwory te stanowiły istotną część twórczości poety, który przez lata współpracował z pismami dziecięcymi. Opublikował także wiele książek dla dzieci. Drukiem ukazały się m.in.: Denerwujek (1961), Kolorowy kalendarzyk (1964), Urodziny motyla (1965), Zielona majka (1968), Śnieżne rymy białej zimy (1969) czy Wisła wpadła do Bałtyku (1987). Jerzy Ficowski, to w ogromnej mierze „poeta przyrody”, jej dynamika i rytm zmieniających się pór roku stanowią scenerię i tematykę wielu wierszy, które mimo upływu lat zachowują swoją niezwykłą energię językową i literacką.

Wystawa, którą od 23 sierpnia do 30 września będzie można zobaczyć w Muzeum Literatury, powstała we współpracy z Fundacją im. Jerzego Ficowskiego, Festiwalem Literatury dla Dzieci i Wydawnictwem Wolno.

Koncepcja i przygotowanie wystawy: Jarosław Borowiec

JERZY FICOWSKI (1924–2006) – poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Zadebiutował tomem poetyckim Ołowiani żołnierze (1948), po którym ukazały się, m.in.: Zwierzenia (1952), Ptak poza ptakiem (1968), Pantareja (2006). Opublikował także książki prozatorskie – Wspominki starowarszawskie (1959) i Czekanie na sen psa (1970) – oraz eseistyczne, poświęcone kulturze romskiej i żydowskiej, m.in.: Cyganie polscy (1953) i Okolice sklepów cynamonowych (1986). Przez wiele lat badał twórczość Brunona Schulza i Witolda Wojtkiewicza. Ważną część jego twórczości stanowiły utwory dla dzieci. Przez lata współpracował z pismami dziecięcymi – „Płomyczkiem” i „Świerszczykiem”. Opublikował wiele książek skierowanych do najmłodszego odbiorcy. Drukiem ukazały się m.in.: Syrenka (1957), Kolorowy kalendarzyk (1964), Zielona majka (1968) czy Śnieżne rymy białej zimy (1969). Za swoją twórczość został uhonorowany wieloma nagrodami, m.in.: Nagrodą Pen Clubu (1977) oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2004).