Wieczór pamięci, Natalia Gorbaniewska
Wieczór pamięci Natalii Gorbaniewskiej + pokaz filmu
10 grudnia o godz. 17:00 zapraszamy do klubu Proza na Wieczór pamięci Natalii Gorbaniewskiej. W trakcie wieczoru Gorbaniewską, zmarłą w 2013 roku rosyjską poetkę, dziennikarkę, dysydentkę polityczną, tłumaczkę literatury polskiej, pierwszą przewodniczącą jury Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”, wspominać będą osoby, które miały okazję z nią współpracować (m.in. prof. Andrzej Zawada czy Jarosław Broda, dyrektor Wydziału Kultury m. Wrocławia).
Wieczór upamiętniający tę wybitną postać odbędzie się w Prozie już po raz drugi. W jego trakcie przewidziany jest pokaz filmu „Nie jestem bohaterką” Ksenii i Kirilla Sacharnowych oraz dyskusja dotycząca postaci Gorbaniewskiej.
Czas: niedziela 10 grudnia, godz. 17:00
Miejsce: klub Proza
Wstęp wolny
O Natalii Gorbaniewskiej:
Rosyjska poetka, dziennikarka, tłumaczka literatury polskiej. Członek ruchu obrony praw człowieka. Aktywnie uczestniczyła w rosyjskim samizdacie, m.in. jako twórczyni i pierwszy redaktor legendarnej „Kroniki Wydarzeń Bieżących”. Była jedną z ośmiorga uczestników demonstracji na placu Czerwonym 25 sierpnia 1968 roku przeciw wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji. Aresztowana 1969 roku, zwolniona w lutym 1972, po pobycie w więzieniu śledczym i przymusowym więzieniu psychiatrycznym. Wyemigrowała z ZSRR w 1975 roku. Od 1976 roku mieszkała w Paryżu.
Pracowała jako dziennikarka w Radiu Swoboda, współpracowała z rosyjskimi pismami emigracyjnymi „Kontinient” i „Russkaja Mysl”. Za przekłady literatury polskiej, m.in. Czesława Miłosza, Józefa Mackiewicza i Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, nagrodzona przez Polski PEN Club (1992). Laureatka nagrody paryskiej „Kultury ” i Nagrody im. Jerzego Giedroycia (2005). Od 1999 roku była członkiem redakcji miesięcznika „Nowaja Polsza”. W 2006 roku przyjęła polskie obywatelstwo. Zmarła w listopadzie 2013 roku.
O filmie „Nie jestem bohaterką”:
Poetka Natalia Gorbaniewska zdobyła szeroką sławę, przede wszystkim jako uczestniczka ruchu dysydenckiego i przedstawicielka legendarnej ósemki – grupy osób, które 25 sierpnia 1968 roku wyszły na Plac Czerwony, aby zaprotestować przeciwko wprowadzeniu wojsk radzieckich do Czechosłowacji. Została za to skazana na kilka lat pozbawienia wolności. Często mówi się o niej „bohaterka”, ale ona sama sprzeciwiała się temu: „Nie jestem bohaterką. Jestem zwykłym człowiekiem”. Autorzy filmu towarzyszyli Gorbaniewskiej z kamerą przez kilka lat, zadając sobie i jej pytania o to, co poruszało ją jako poetkę, co zmusiło ją do pójścia na Plac Czerwony, i jak ułożyły się jej losy po przymusowej emigracji z ZSRR.
