„Błyskotliwa zieleń” nominowana do nagrody Mądra Książka Roku

Z radością informujemy, że napisana z prawdziwą pasją Błyskotliwa zieleń Stefano Mancuso została nominowana do nagrody w konkursie Mądra Książka Roku. Publikacja, którą zachwycił się Adam Wajrak uchyla przed nami drzwi do nieznanego świata.

Konkurs na Mądrą Książkę Roku promuje książki popularnonaukowe, które pozwalają poszerzyć wiedzę przekazywaną w szkole i poznać najważniejsze dla ludzkości badania naukowe.

Opinie o książce:

Jestem zachwycony tą książką. Stefano Mancuso w sposób prosty, bardzo przystępny opowiada nam, dlaczego nie rozumiemy organizmów, które są wszędzie i od których na naszej planecie zależy wszystko, czyli roślin. Opowiada o ich strategii na życie – odmiennej od naszej zwierzęcej, ale równie skomplikowanej (a może bardziej). Choć zajmuję się przyrodą od lat, lektura „Błyskotliwej zieleni" była jak podróż do niezwykłej, nieznanej i fascynującej galaktyki, która jest tuż obok, która nas otacza i której przedstawiciele tak naprawdę tworzą nasz świat. Po jej lekturze nawet na trawnik spojrzycie inaczej. Z szacunkiem i podziwem.(Adam Wajrak, przyrodnik)

Stefano  Mancuso  jest  prawdopodobnie  najzagorzalszym  orędownikiem  patrzenia  na  świat z perspektywy roślin, jest poetą i filozofem dyscypliny naukowej, która chce im zapewnić zasłużone uznanie.(Michael Pollan, New Yorker)

Czy zdajecie sobie sprawę, że rośliny wokół nas porozumiewają się ze sobą? Są zdolne do dokonywania wyborów,uczenia się i zapamiętywania? Stosują wyrafinowane metody polowania i sprytnie  manipulują zwierzętami?  Mają niewiarygodną inteligencję zbiorową porównywalną z internetem? Posiadają osobowość i dysponują - jak  my – pięcioma zmysłami?

Kilka słów o autorze:

Prof. Stefano Mancuso to jeden z największych światowych autorytetów w dziedzinie neurobiologii roślin. Jest profesorem Uniwersytetu Florenckiego, dyrektorem Międzynarodowego  Laboratorium  Neurobiologii  Roślin  (LINV)  oraz członkiem  założycielem  International  Society  for  Plant  Signaling. Ma na swoim koncie liczne książki i ponad 250 publikacji
w międzynarodowych czasopismach naukowych. Podczas targów EXPO 2015 w Mediolanie zaprezentował  nowatorski projekt uprawy roślin. 
Swoimi badaniami udowadnia, że gdyby udało się nam lepiej zrozumieć i wykorzystać inteligencję roślin, być może moglibyśmy zrezygnować ze stosowania pestycydów lub potrafilibyśmy projektować lepsze komputery i sieci. Prof. Mancuso jestzaliczany do wizjonerów, których idee wpłyną na przyszłość świata. Napisana z pasją Błyskotliwa zieleń uchyla przed nami drzwi do nieznanego świata. Jeżeli go nie zrozumiemy, nie przetrwamy.

Fragment książki:

Czy roślina się orientuje, że jest dotykana? Wystarczy popatrzeć na mimozę wstydliwą (Mimosa pudica), jeden z wielu gatunków mimoz, która na skutek dotyku składa swoje liście. Ruch następuje uniej w ułamku sekundy, mimo to nie jest odruchem warunkowym, ponieważ liście nie składają się w reakcji na deszcz czy wiatr, ale na skutek dotyku. Mamy tu więc do czynienia z prawdziwym zachowaniem rośliny, którego cel nadal jednak pozostaje zagadką. W ten  sposób roślina najwyraźniej się chroni. Ale przed  czym? Jedni twierdzą, że nagłe złożenie liści płoszy nieproszonych gości, na przykład owady,a inni, że dzięki temu roślina staje się mniej apetyczna dla potencjalnych  agresorów. Na szczęście  nie jest dla nas ważne, kto ma rację. Dla naszego zagadnienia istotne jest wyłącznie to, że mimoza nie tylko posiada wykształcony zmysł dotyku,lecz także rozróżnia bodźce i dostosowuje do nich swoje
zachowanie: jeżeli uzna bodziec za niegroźny,jej liście pozostają otwarte. Na tę niespotykaną cechę mimozy jako pierwszy zwrócił uwagę Jean-Baptiste de Lamarck (1744–1829)
Lamarck, autor pojęcia „biologia”, jest chyba słusznie na zywany  geniuszem naukowym. Zlecił młodemu współpracownikowi, botanikowi  Augustinowi-Pyramusowi de Candolle’owi (1778–1841), aby przewiózł dorożką kilka egzemplarzy mimozy po Paryżu i opisał ich zachowanie.
Candolle’awcale nie zdziwiło polecenie wielkiego Lamarcka.Bez wahania zapakował do dorożki tyle donic z roślinami, ile tylko zdołał, i wyruszył. Podczas przejażdżki botanik zauważył coś zaskakującego:na początku jazdy po paryskim bruku, podczas której mimozami porządnie trzęsło, rośliny miały złożone liście, po jakimś czasie jednak je  otworzyły – zupełnie jakby przywykły do drgań. Wyjaśnienie było bardzo proste, jak wkrótce zauważył zdumiony Candolle. Rośliny szybko się nauczyły, że drgania wywołane przez dorożkę są zupełnie niegroźne, i nie traciły już niepotrzebnie energii na zamykanie liści.

---

Komentarze