Rezydencja artystyczna dla Uładzimira Niaklajeu
Rezydencja artystyczna dla Uładzimira Niaklajeu
W ramach Programu Rezydencyjnego Międzynarodowej Sieci Miast Schronienia ICORN (International Cities of Refuge Network) wraz z Wrocławskim Domem Literatury przyznaliśmy stypendium Uładzimirowi Niaklajeu, białoruskiemu poecie i prozaikowi, opozycjoniście, który – w wyniku prześladowań przez białoruski reżim – zmuszony był opuścić swoją ojczyznę.
Wrocławski Dom Literatury jest operatorem Programu Rezydencyjnego Międzynarodowej Sieci Miast Schronienia ICORN (International Cities of Refuge Network). OKiS przyznał stypendium na realizację działań z dziedziny literatury ze względu na to, że Uładzimir Niklajeu jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli poezji białoruskiej, cenionym twórcą i działaczem społecznym m.in. autorem powieści, dramatów historycznych i kilkunastu tomików poetyckich, laureatem szeregu nagród zawodowych i państwowych za twórczość literacką. Jego książki były tłumaczone na języki rosyjski, polski, węgierski, litewski, szwedzki i fiński.
To już kolejne nasze działanie mające na celu wsparcie artystów oraz niezależnej kultury białoruskiej.
Uładzimir Niaklajeu – poeta, prozaik, tłumacz, działacz społeczno-polityczny. Urodzony 11 lipca 1946 roku w miejscowości Smarhoń na Grodzieńszczyźnie. Lata dziecięce spędził w Krewie znanej z podpisania w tym mieście w 1385 Unii Krewskiej, co nie pozostało bez wpływu na tematykę jego twórczości. Uczył się w mińskim technikum elektrotechnicznym. Potem w Instytucie Literackim w Moskwie oraz na Wydziale Filologicznym Mińskiego Instytutu Pedagogicznego. Pracował jako telegrafista, mechanik radiowy, dziennikarz, prezenter telewizyjny, redaktor. Redagował pismo „Krynica” oraz gazetę „Litaratura i mastactva” („Literatura i Sztuka”). Jest laureatem wielu nagród krajowych i międzynarodowych. W 2012 roku nominowany do Nagrody Nobla przez Białoruski PEN Center i Związek Pisarzy Białoruskich.
W 1999 roku Niaklajeu został zmuszony do opuszczenia Białorusi z powodów politycznych. Mieszkał i pracował w Polsce i Finlandii. W 2004 roku wrócił do ojczyzny. W latach 1998-2001 był przewodniczącym Związku Pisarzy Białoruskich, a także prezesem Białoruskiego PEN Center (2005-2009). Wystartował w wyborach prezydenckich w 2010 z ramienia Republiki Białoruś. W dniu wyborów został dotkliwie pobity przez specjalną jednostkę milicji, a następnie uprowadzony ze szpitala przez funkcjonariuszy białoruskiego KGB i osadzony w więzieniu. Amnesty International uznała Uładzimira Niaklajeu za więźnia sumienia.
Swoje więzienne doświadczenia Uładzimir Niaklajeu wykorzystał do napisania tomiku wierszy „Listy da Woli” (wiersze i poemat), wydanego w Wilnie w 2011, a także powieści „Automat do napojów z syropem i bez”, przetłumaczonej na język polski i uhonorowanej Nagrodą im. Jerzego Giedroycia. Jego najważniejsze dzieła ostatnich lat to powieść „Hej Ben Hinnom” (pol. „Ognista gehenna”) oraz dramaty historyczne „Giedymin” i „Jagiełło”.
Współorganizacja rezydencji:
